Waarom leggen we handen op?

Door Michael d’Offay

Sommigen denken dat handoplegging één van die nieuwe charismatische praktijken is. Maar in feite is het zo oud als de Bijbel zelf en maakt deel uit van het ABC van het orthodoxe christelijke geloof (Hebreeën 6:1-2). In dit artikel wil ik uitleggen wat de Schrift ons leert over deze fundamentele waarheid en de implicaties ervan voor ons in deze tijd.

Oudtestamentische wortels
Ons geloof heeft zijn wortels in het Oude Testament. Woorden en thema’s als: zalving, oudsten, gemeente, redding, geloof, koninkrijk en zonde vinden allemaal hun oorsprong in de Hebreeuwse Bijbel. Handoplegging was ook een joodse praktijk die veel van de vroege christenen, die joden waren, zouden hebben begrepen.

We zien dat de Israëlieten het opleggen van handen op verschillende manieren beoefenden:

• In aanbidding: de schuldige aanbidder legde zijn handen op het dier, wat de overdracht van zonde van de zondaar naar de plaatsvervanger zou symboliseren die voorbestemd was om te sterven zie  (Leviticus 1:4, 16:21).
• In het gezin: het opleggen van handen werd geoefend wanneer een vader zijn kinderen zou zegenen zie (Genesis 48:14-15). We zien Jezus dit ook doen; hij legt kinderen de handen op en zegent ze.
• In leiderschap: het opleggen van handen werd beoefend voor het wijden en overbrengen van gezag. Mozes geeft bijvoorbeeld opdracht aan Joshua, onderschrijft hem publiekelijk en draagt op deze manier een deel van zijn autoriteit op hem over (Numeri 27:18-23).

Nieuwtestamentische voorbeelden
In het licht van deze praktijken kijken we nu naar het Nieuwe Testament. Hier zien we drie hoofddoelen die ervoor zorgden dat gelovigen anderen de handen oplegden.

1. Genezing
De kracht van de Heilige Geest werd vaak overgebracht door fysieke aanraking (Lukas 6:19). Mensen kwamen naar Jezus toe en vroegen hem om hen de handen op te leggen (Mattheüs 9:18) en dit werd erkend als de belangrijkste manier waarop Jezus genas. In Handelingen zien we de discipelen hun handen op de zieken leggen (Handelingen 28:8, 9:12). Het is duidelijk dat handoplegging geen formule is om genezing te laten plaatsvinden, maar het moet worden gecombineerd met geloof in Gods vermogen om te genezen (Jakobus 5:14-16).

2. Bevestiging voor bediening
Dit is vergelijkbaar met het Oude Testament, waar de handen werden gelegd op leiders om gezag te bevestigen en over te dragen. In Handelingen 6 zien we dat de eerste diakenen op deze manier worden bevestigt. Deze zeven mannen waren al vervuld van de Geest en dus lijkt het opleggen van handen hier meer symbolisch dan het daadwerkelijk ontvangen van autoriteit. Er zijn ook andere voorbeelden zoals in (Handelingen 13:1-3) wanneer Paulus en Barnabas als apostelen worden uitgezonden.

In 1 Timotheüs 5:22, zegt Paulus tegen Timotheüs: “Wees niet overhaast bij het opleggen van handen”. In de context heeft hij het over oudsten en hij zegt hoogstwaarschijnlijk tegen Timotheüs dat hij niet te haastig moet zijn om hen aan te stellen. Het bevestigen van oudsten dient onder gebed en met grote zorg te gebeuren.
Met deze Schriftgedeelten zien we een belangrijk principe: de roeping van God in ons leven moet door leiders worden bevestigd. Het opleggen van hun handen om ons te zenden, opdracht te geven en vrij te laten is Gods voorbeeld. Zorg ervoor dat u wordt gezonden en niet alleen ‘gegaat’!

3. Een schenking van de Geest, Zijn gaven en kracht.
“En God deed buitengewone wonderen door de handen van Paulus” (Handelingen 19:11). Dit verwijst niet naar een soort magische kracht die Paulus bezat, maar eerder dat God letterlijk wonderen deed door zijn aanraking. De Heer vervult mensen vaak met zijn Geest en schenkt geestelijke gaven door hen de handen op te leggen. (zie Handelingen 8:17, Handelingen 19:6). We zien ook het voorbeeld van Timotheüs die geschenken ontving op deze manier: “Verwaarloos de gave die je hebt, die je door profetie werd gegeven toen de raad van oudsten je de handen oplegde” (1 Timotheüs 4:14). Ik heb dit in de loop van de jaren vele malen meegemaakt en heb hier veel voordeel en zegen van ontvangen.

Het wonder van het nieuwe verbond is dat God iedereen bekrachtigt die maar wil, zelfs de meest onwaarschijnlijke mensen zoals jij en ik. Ananias, een gewone gelovige, legde Paulus kort na zijn bekering de handen op en deze grote toekomstige apostel raakt vervuld met de Geest en werd genezen (Handelingen 9:17). God beperkt Zijn macht niet tot een select aantal.

Waarom handoplegging?
Het opleggen van handen is een prachtig beeld dat God kiest om ons te gebruiken. Zijn goddelijke kracht – Zijn heilige handen – beweegt zich door onze kwetsbare, kwetsbare handen. Alles wat we nodig hebben, is beschikbaar zijn en op Hem vertrouwen. Ik heb ook ontdekt dat deze leer de manier van God is om ons eraan te herinneren dat we elkaar nodig hebben. De bevestiging en vrijlating van leiders; het gebed van genezing; het geven van geschenken; deze vinden allemaal plaats als we toestaan dat gelovige, gewone mensen ons de handen opleggen. Dit alles vindt plaats door in een christelijke gemeenschap te leven en in een sfeer van risico en liefde.

Ook al is handoplegging zo’n fundamentele doctrine, het is er én die we moeten blijven beoefenen en waarderen. Het is één van Gods eenvoudige middelen om Zijn heerschappij te laten gelden in het leven van mensen van wie Hij houdt.