De "Joodse Wortels" Beweging en haar fouten

Door Andrew Selley

Van tijd tot tijd raast er een nieuwe wind van leer door het lichaam van Christus, die vaak grote schade toebrengt aan de kerk wanneer de nieuwe “verlichte” groepen zich losmaken van degenen die zij als fout beschouwen. Een dergelijke wind van doctrine is de “Joodse wortels” overtuigingen, die weer in populariteit binnen de kerken lijken te groeien. Degenen die deze leer hebben aangenomen, geloven dat we in de fout zijn gegaan, omdat we veel dingen verkeerd hebben begrepen en dat we alleen door vast te houden aan de Joodse wortels (zelfs de Joodse taal en Joodse namen) God goed kunnen begrijpen.

Verkeerde wortels
De fundamenten van deze leer zijn gebaseerd op een aantal verkeerde vooronderstellingen, die hebben geleid tot tal van vreemde praktijken en een taalgebruik dat vaak joodser is dan zelfs de oude Joden waren! De vruchten van deze leer hebben weinig weg van het Bijbelse christendom. Degenen die in deze doctrines gevangen zitten, zijn vaak zeer gepassioneerd en hebben een diep, oprecht verlangen om God op de juiste wijze te dienen en te aanbidden. Helaas is hun ijver echter misleid, en hoewel zij beweren de echte dragers van de waarheid te zijn, passen zij uiteindelijk de bedoeling en de letter van de Bijbel verkeerd toe. Deze doctrines worden voornamelijk onderbouwd door twee foutieve kernovertuigingen:

1. Het oorspronkelijke Nieuwe Testament is geschreven in het Aramees en niet in het Grieks.
2. We moeten de Hebreeuwse namen voor God gebruiken (dit wordt beschreven in het tweede artikel).

Beide fundamentele overtuigingen zijn onjuist en het doel van deze blog is om te laten zien waarom. De vraag of het Nieuwe Testament in het Grieks of Hebreeuws is geschreven, is een essentieel argument in de Joodse Wortels filosofie en daarom zal ik er in dit eerste artikel speciale aandacht aan besteden. Dit is u misschien al bekend, maar het is belangrijk om op dit punt een goede verdediging van de waarheid te kunnen geven.

Hellenisatie van de Joden
Om deze vraag te beantwoorden moeten we een stukje in de geschiedenis duiken… In de derde eeuw voor Christus veroverde Alexander de Grote de wereld en werd Israël zelf een deel van het grote Griekse rijk. De Griekse cultuur en taal werden de orde van de wereld en tegen de tijd van de geboorte van Christus had het het Jodendom enorm beïnvloed. Terwijl de Joden erin geslaagd waren om aan hun religie vast te houden, zal ik bewijzen dat de overgrote meerderheid van de mensen erg Grieks was geworden in hun taal en hun cultuur. Hoewel veel Joden ongetwijfeld nog Hebreeuws zouden kennen, vinden we overweldigend bewijs dat Koine Grieks de primaire taal was.

De Griekse taal was zo wijdverspreid in Israël dat Pieter W. Van Der Horst in zijn Bijbels archeologisch overzicht schrijft dat “een van de meest verrassende feiten over funeraire inscripties (van het oude Palestina in de periode 300 v. Chr. tot 500 na Christus) is dat de meeste in het Grieks zijn – ongeveer 70%, ongeveer 12% in het Latijn en slechts 18% in het Hebreeuws of Aramees.”

Dit bewijs wijst erop dat de Joden massaal werden gehelleniseerd in de tijd van het schrijven van het Nieuwe Testament. Dit blijkt verder uit de afwijzing van de tempel en het priesterschap door groepen zoals de Essense gemeenschap, die de woestijn in vluchtten en Hebreeuwse gemeenschappen vormden die de Hebreeuwse taal spraken als reactie op de grote hoeveelheid Griekse invloed die ze in Israël zagen.

Omdat het Grieks aan de orde van de dag was, en het gebied waarin Jezus opgroeide bekend stond als “Galilea van de heidenen” (Mattheüs 4:15), kunnen we er zeker van zijn dat Jezus Grieks kon spreken en dat Grieks mogelijk zijn eerste taal was. Dit wordt bevestigd door hoe gemakkelijk hij met veel heidenen (die geen Hebreeuws of Aramees konden spreken) in zijn bediening sprak (Markus 7:26). Het is ook significant dat veel van Jezus’ discipelen zuiver Griekse namen hadden, zoals Andreas en Filippus, die geen Hebreeuwse gelijke hebben. Hieruit blijkt dat, hoewel velen nog Hebreeuws konden spreken, het Grieks de norm was geworden. Het onthult dat zelfs Joodse jongens in het gebied soms pure Griekse namen kregen.

De Septuagint en het Nieuwe Testament
De Griekse taal was zo wijdverspreid onder de Joden dat velen de heilige teksten in de oorspronkelijke taal niet meer begrepen. Om de Thora toegankelijk te maken voor heel Israël werd het vertaald van Hebreeuws naar Grieks in de Septuagint in de 3e eeuw voor Christus en het Griekse Oude Testament werd het meest gebruikt tegen de tijd dat Jezus verscheen.¹

Het bewijs voor de populariteit van de Griekse vertaling van de Thora is hoe Paulus een aantal keren rechtstreeks uit de Septuagint citeert in zijn geschriften in het Nieuwe Testament.² Paulus de apostel schreef zijn brieven in het Grieks omdat het de taal van de wereld was en de meeste van zijn brieven specifiek werden geschreven aan heidenen, tot wie hij als apostel was geroepen. In feite zijn bijna alle citaten uit het Oude Testament die gebruikt zijn in het schrijven van het Nieuwe Testament afkomstig uit de Septuagint en waren daarom in de Griekse taal, niet in het Hebreeuws!³

"Die leraren... hebben een vals geloofssysteem in handen gekregen dat
het ware geloof verdraait, het lichaam van Christus verdeelt, trots
en sektarisme bevordert en grote schade toebrengt aan het werk van God."

Op een aantal plaatsen vertelt de tekst van het Nieuwe Testament specifiek dat een zin in het Aramees is en gaat verder met het uitleggen van de Aramese zin in het Grieks. Als het nu in het Aramees was geschreven, voor Aramese sprekende mensen, zou het niet hoeven uit te leggen wat de Aramese citaten betekenen. Hier zijn een paar specifieke voorbeelden hiervan:

In het Evangelie van Marcus staat: “Hij nam haar bij de hand en zei tegen haar: “Talitha koum!” (Aramees). Vervolgens gaat Markus verder met het uitleggen van de betekenis van het Aramees aan zijn lezers – “wat betekent: “klein meisje, ik zeg tegen je, sta op." (Grieks) We zien dit opnieuw in Markus 15:34, waar Jezus Aramees spreekt terwijl hij sterft aan het kruis en roept “Eloi, Eloi, Lema Sabachtani?” Opnieuw moet Marcus de betekenis van het Aramees uitleggen aan zijn lezers in het Grieks. In het Evangelie van Johannes moet Johannes de betekenis van de Aramese naam “Cephas” uitleggen door “wat “Petrus” betekent” toe te voegen (Johannes 1:42).

In het boek Handelingen vertelt Lucas ons dat Paulus een grote menigte van Joodse mensen aansprak “in de Hebreeuwse taal, zeggende: “broeders en vaders, hoor de verdediging…”” (Handelingen 21:40) Het feit dat Lucas over “de Hebreeuwse taal” schrijft en deze onderscheidt van de taal van zijn lezers, toont aan dat Handelingen in het Grieks is geschreven.

Uit deze voorbeelden kunnen we vaststellen dat Jezus en Paulus Aramees of Hebreeuws konden spreken en begrijpen, maar ze spraken en begrepen ook Grieks. Als het echter gaat om het schrijven van het Nieuwe Testament, kunnen we er absoluut zeker van zijn dat het Nieuwe Testament in het Grieks is geschreven, niet in het Aramees of Hebreeuws (Je zou kunnen beweren dat Mattheüs en Hebreeën uitzonderingen zijn)⁴. Dit is al 2000 jaar de geaccepteerde positie van christenen en wordt hopelijk bevestigd in het licht van het bewijs dat ik hier heb gegeven.

Die leraren, die beweren dat we misleid zijn, en dat we de dingen alleen goed kunnen begrijpen door het Hebreeuws te begrijpen, hebben een vals geloofssysteem in handen gekregen dat het ware geloof verdraait, het lichaam van Christus verdeelt, trots en sektarisme bevordert en grote schade toebrengt aan het werk van God. Christenen raken verstrikt in dwaze dingen zoals namen, Joodse feesten en geheime verborgen betekenissen in de interpretatie van de duidelijke tekst. Ik schrijf dit om jullie te waarschuwen voor deze dingen en om sterk te blijven in het geloof, vrij in de prachtige vrijheid die Christus Jezus ons allemaal heeft gegeven. Negeer degenen die deze doctrines onderwijzen en blijf de waarheid liefhebben en vasthouden met zuivere harten.

¹ “Bijbelvertalingen – Septuagint”. JewishEncyclopedia.com. Geraadpleegd op 29 oktober 2012.

² Bijvoorbeeld Romeinen 3:12-18

³ Nicole, Roger – Nieuwtestamentisch gebruik van de Openbaring van het Oude Testament en de Bijbel, ed. Carl. F.H. Henry (Grand Rapids: Baker, 1958), pp. 137-151

⁴ Zelfs deze boeken werden door de oorspronkelijke auteurs mogelijk herschreven in het koine Grieks. Een argument dat Mattheüs ook in het Hebreeuws (of mogelijk Aramees) is geschreven, is gebaseerd op een uitspraak van Irenaeus (ongeveer 170 na Christus), de discipel van Polycarp (die een discipel van de apostel Johannes was) dat “Mattheüs ook een geschreven evangelie onder de Hebreeërs in hun eigen dialect uitgaf…” (Tegen Ketterijen, Boek III, Hoofdstuk 1) Dit is naar mijn mening heel goed mogelijk, grotendeels vanwege alle evangeliën, die van Mattheüs is het meest specifiek geschreven met een Joods lezerspubliek in gedachten. Mattheüs’ brief werd geschreven als een evangelistisch hulpmiddel voor Joden, omdat zijn gebruik van voorbeelden om Jezus te illustreren de Joodse Messias was die sterk getuigt.

Irenaus onthult echter ook dat Mattheüs zijn eigen evangelie in het Grieks vertaalde toen hij ons vertelde dat de vier evangeliën de pijlers van de kerk waren die over de hele wereld verspreid waren. Dit Griekse Evangelie van Mattheüs, kon niet in het Hebreeuws geschreven zijn, omdat het overal door christenen werd gelezen. Irenaus citeert ook uit de Griekse tekst van Mattheüs en gebruikt geen Hebreeuws. (Tegen Ketterijen, 3.11.8)

Irenaeus bouwt ook, door zijn geschriften, een sterk argument op dat Mattheüs ook zijn Evangelie in het Grieks had geschreven, wanneer hij ons vertelt hoe Mattheüs citeerde uit de Septuagint (de Griekse vertaling van het oude Testament) toen hij zijn Griekse evangelie schreef. (Tegen Kluchten,3.16.2 & 4.6.1 “voor Petrus, en Johannes, en Mattheüs, en Paulus, en de rest achtereenvolgens, evenals hun volgelingen, deden alle profetische aankondigingen, net zoals de interpretatie van de Oudsten ze bevat” (verwijzend naar de Septuagint).( Tegen K ketterijen, 3.21.3-4) Daarom is het duidelijk dat zelfs als een Hebreeuwse (of Aramese) versie van Mattheüs werd geschreven, Mattheüs ook een Griekse versie had geschreven. We kunnen echter geen kopie of andere verwijzing vinden van de vroege kerk naar een Hebreeuwse versie, en de Griekse versie was de fundamentele versie geworden, waarop de vroege kerk was gebouwd.

Het is ook mogelijk dat Hebreeën oorspronkelijk in het Hebreeuws of Aramees werd geschreven, vanwege het beoogde publiek. Volgens Clemens van Alexandrië werd het origineel zorgvuldig vertaald van het Hebreeuws naar het Grieks door Lucas, zodat Griekse sprekers het konden begrijpen (Hypotypos, waarnaar Eusebius verwijst in Eccl. Hist.6:14:2). Als het feitelijk is dat deze twee brieven in het Hebreeuws of mogelijk Aramees zijn geschreven, maakt het weinig uit omdat beide door Mattheüs en Lucas (een van Paulus’ apostolische helpers) in het Grieks zijn vertaald, zodat de Griekse versies populairder werden.

Dus hoewel we niet kunnen bewijzen dat Mattheüs en Hebreeën in het Aramees of Hebreeuws zijn geschreven, hebben we veel om ons te laten zien dat de rest van de brieven, waaronder deze twee, in het Grieks zijn geschreven en door de Vroege Kerk zijn geaccepteerd als authentieke door de Heilige Geest geïnspireerde geschriften.