Jezus of Yeshua?

Door Andrew Selley

Voortbordurend op onze reis, terwijl we enkele van de fouten onderzoeken, die zijn gemaakt door de Joods gewortelde beweging, wil ik een andere bewering bekijken die zij maken – dat we God bij zijn Hebreeuwse naam moeten noemen. Een van de snelste manieren om te onderscheiden of iemand is beïnvloed door de Joods-gewortelde beweging, is door te luisteren naar hoe ze over God spreken. Mensen die door deze doctrine zijn beïnvloed, noemen Jezus “Yeshua”, “Yehoshua” of een soortgelijke variant.

Joodse wortels: Een overzicht van de Griekse invloed op Joden
Laten we, terwijl we dit concept onderzoeken, kort het eerste deel van onze serie Joodse Wortels beweging samenvatten. We keken naar het feit dat zowel de cultuur als de taal in Israël enorm werden beïnvloed door Griekenland toen Alexander de Grote aan de macht kwam, waardoor het Grieks de voertaal van Israël was geworden. In de derde eeuw voor Christus werden de Hebreeuwse geschriften in het Grieks vertaald (de Septuagint genoemd) vanwege het wijdverbreide gebruik van het Grieks in Palestina. De Griekse cultuur had de Joodse wereld zo beïnvloed dat velen het Hebreeuws niet meer konden begrijpen.

Het gebied waar Jezus opgroeide stond bekend als “Galilea van de volken” (Mattheüs 4:15), waarbij veel Joodse ouders hun kinderen de naam gaven in de Griekse taal in plaats van in het Hebreeuws. De apostelen Andreas en Filippus kwamen uit dit gebied en hadden Griekse namen zonder Hebreeuwse gelijkenis.

Het is interessant om te zien hoe de Hebreeuwse schriftgeleerden de naam Jezus (Jozua) (Yehoshua of Yeshua) in de Septuaginta vertaalden toen ze de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst van het Oude Testament in het Grieks vertaalden. De Joodse schriftgeleerden hadden geen probleem met het vertalen van de Hebreeuwse namen naar het Grieks en “Jezus” (wat hetzelfde is als “Jozua” in het Hebreeuws) werd vertaald als “ησοῦ/s” (“Iesous” is de Engelse transliteratie), wat wordt uitgesproken als ” yay-soos”).

Yeshua of Jezus?
Degenen die beïnvloed zijn door de Joods gewortelde-filosofie leren nadrukkelijk dat we Jezus bij Zijn Hebreeuwse naam moeten noemen – “Yeshua” of “Yehoshua mashiach” (“masjiach” betekent “de gezalfde” en wordt vertaald als “Christos” in de Griekse Septuaginta). Het is heel belangrijk op te merken dat de Hebreeën in de vertaling van de Septuaginta niet de Hebreeuwse namen gebruikten, maar liever hun Griekse namen gebruikten!

Hieruit leren we dat de Joden geen probleem hadden met het vertalen van namen in het Grieks, en omdat Grieks zo gewoon was geworden, is het waarschijnlijk dat Jezus bekend was onder een Griekse versie van Zijn naam.

Het is veelzeggend om te zien hoe de apostelen die met Jezus wandelden hem noemden. In plaats van Jezus bij zijn Hebreeuwse naam te noemen, schreven ze bij het schrijven van het Nieuwe Testament zijn naam als ‘Iesous’. Dit onthult dat de Heilige Geest er geen probleem mee had Jezus bij zijn Griekse naam te noemen. Het feit dat degenen die Hem persoonlijk kenden hem ‘Iesous’ noemden, wijst er sterk op dat dit de naam was die hij droeg (meer dan dit weten we niet). Het is mogelijk dat Zijn ouders een traditionele Hebreeuwse spelling of variatie gebruikten, maar het is evengoed mogelijk dat ze het Grieks gebruikten. Welke het ook was, voor ons onderzoek maakt het weinig uit. De realiteit is dat God de naam “Iesous” gebruikte toen hij de apostelen inspireerde om de heilige tekst te schrijven, net als de Joodse schriftgeleerden die de Septuaginta vertaalden.

Ditzelfde patroon werd gevolgd door alle vroege kerkvaders die over Jezus schreven. Geen van hen gebruikte “Jesjoea”. In hun geschriften vinden we dat het Griekse woord “Iesous” wordt gebruikt. Polycarpus, de discipel van Johannes (+-100 n.Chr.), Ignatius (110 n.Chr.), de Didache (50 n.Chr.) en Clemens (95 n.Chr., naar wie de apostel Paulus verwijst in Filippenzen 4:3, alle schreven in het Grieks en gebruiken de Griekse naam ‘Iesous’ om naar Jezus te verwijzen. Het is opmerkelijk dat sommige van deze geschriften dateren uit de tijd van de vroege apostelen en zeer snel na Christus’ dood!

De enige andere variant van de naam van Jezus die we in vroege geschriften vinden, was de Griekse “nominatie sacra”, de verkorte versie van Iesous – “IE”. Dit was een manier om Zijn naam bijzondere heiligheid toe te kennen.

Toen de Bijbel in het Engels werd vertaald, was de oorspronkelijke spelling van zijn naam “Iesus” (1611 KJV), wat klonk als de Griekse uitspraak die in de originele tekst werd gebruikt. Later evolueerde de Engelse taal en namen die met “I” begonnen, werden vervangen door een “J” en zo kwamen we bij de moderne spelling – “Jesus” (Engels voor Jezus).

Type your new text here.

Zo leren we dat Jezus vanaf de vroegste tijden bekend was, zowel in de Schrift als door degenen die hem kenden, als Iesous of Jezus. Degenen die beweren dat we de Hebreeuwse wortelversie van Zijn naam moeten gebruiken om Hem correct aan te spreken, hebben een foutieve redenering gebruikt die vaak meer op ijdelheid dan op feiten lijkt aan te spreken.

Degenen die hartstochtelijk de leerstellingen van de Hebreeuwse wortels promoten, moeten een noot nemen van wat Paulus aan Titus schrijft: “Maar ontwijk dwaze vragen, geslachtsregisters en ruzies en strijdvragenover de wet, want die nutteloos en zinloos." (Titus 3:9)

Het maakt God niet uit of we tot Hem spreken met een specifieke versie van Zijn naam! "Hij weet wie van Hem zijn” (2 Timoteüs 2:9). Of we Hem Yeshua, Jezus, Jesu of Iesous noemen, maakt voor God weinig uit, maar het gebruik van een vreemde variatie van Zijn naam die niet gebruikelijk is in onze taal bevordert alleen maar sektarisme, verdeeldheid, trots en verwarring. Voor ons die Nederlands spreken, zegt ons gezond verstand dat we Hem “Jezus Christus, de Zoon van de Levende God” moeten noemen.