Oudtestamentische profetie vs. Nieuwtestamentische profetie

Door Chris Staples

Profetie is altijd een prachtige manier geweest waarop God Zichzelf en Zijn gedachten aan Zijn volk openbaart. Vanaf de allereerste bladzijden van de Bijbel zien we dat God vele duizenden jaren in de toekomst profeteert over de kosmische machtsstrijd tussen Satan ('de slang') en Jezus ('het zaad') (Genesis 3:15). Veel van de avonturenverhalen in het Oude Testament (OT) draaien om de krachtige manier waarop God Zijn profeten in het leven van anderen gebruikte. Als we kijken naar Gods bediening door middel van deze profeten, rijst de natuurlijke vraag: is er een verschil tussen de bediening van de OT-profeten en de profetische bediening in het Nieuwe Testament (NT), en zelfs in onze kerken vandaag? En zo ja, wat zijn de verschillen?

Het is misschien gemakkelijk te denken dat OT-profetie en NT-profetie totaal verschillend zijn, maar dat zijn ze in feite niet. Profetie is altijd geworteld in dezelfde bron: de Heilige Geest. “Ik ben de Heere en ik verander niet. Daarom zijn jullie afstammelingen van Jacob nog niet vernietigd” (Maleachi 3:6).

Gelijkenissen tussen Oud- & Nieuwtestamentische profetie
Onder beide verbonden is dezelfde kracht aanwezig om Gods hart te openbaren, maar in het Nieuwe is er een verlichting van het Oude door de lens van Jezus. Toch zien we misschien over het hoofd hoe vergelijkbaar OT- en NT-profetie zijn. Laten we een paar voorbeelden bekijken:

1. Dezelfde bron spreekt
We zien de bediening van de Heilige Geest actief transformeren, inwonen (of vullen), beteugelen en bekrachtigen voor dienstbaarheid in beide testamenten. De Geest 'kwam op' Jozua (Numeri 27:18), David (1 Samuël 16:12-13) en zelfs Saul (1 Samuël 10:10) die onmiddellijk begon te profeteren. In het boek Richteren zien we de Geest 'komen over' de verschillende rechters die optraden als profeten, mensen die door God werden opgewekt om Israël te bevrijden. Het belangrijkste verschil in het NT is de permanente inwoning van de Geest in alle gelovigen terwijl Hij wordt uitgestort “op alle vlees”. “Maar u kent Hem, want Hij blijft bij u en zal in u zijn” (Johannes 14:17).

2. De aanwezigheid van gaven van de Geest
Hoewel de terminologie in het OT anders was, werkten de gaven van de Geest klaarblijkelijk om Gods doeleinden uit te voeren. Bijvoorbeeld: “Wijsheidsgaven”; woorden van kennis, woorden van wijsheid, profetie, onderscheidende geesten waren allemaal in werking (1 Koningen 14:4-6).

Deze gaven worden vandaag de dag nog steeds door de Geest gegeven. “Er is verscheidenheid van genadegaven, maar het is dezelfde Geest.” (1 Korinthe 12:4)

3. Manifestaties
De evangelieboodschap ging altijd gepaard met tekenen en wonderen. Toen Paulus en Barnabas bijvoorbeeld in Ikonium waren – “Zij verbleven daar dan lange tijd en spraken vrijmoedig, in vertrouwen op de Heere, Die getuigenis gaf aan het Woord van Zijn genade en tekenen en wonderen door hun hand liet gebeuren” (Handelingen 14:3).

Er zijn altijd vreemde dingen gebeurd als profeten en profetieën krachtig aanwezig waren. In het OT waren er zwevende bijlen, melaatse armen, wild dansen en tongen die vast kwamen te zitten. Vergelijk dit met het NT waar mensen met stomheid geslagen worden, spontaan in tongen spreken en dronken lijken.

4. Profetie die eerbied vereist met bewijs van Gods aanwezigheid
Wanneer mensen in het OT profetieën negeerden of misbruikten (bijv. 1 Koningen 13), werden zij daarvoor gestraft. Een OT-profeet werd pas echt erkend als zijn voorspelling uitkwam. “Wanneer die profeet in de Naam van de HEERE spreekt, en het gebeurt niet en het komt niet uit, dan is dat een woord dat de HEERE niet gesproken heeft. In overmoed heeft die profeet dat gesproken; wees niet bevreesd voor hem” (Deuteronomium 18:22). Tegenwoordig hebben we de verantwoordelijkheid om de profetie van anderen te testen en onze profetie te laten testen. Een aanzienlijk verschil is dat we in het NT niet langer profeten stenigen als hun voorspellingen onjuist zijn!


Belangrijke verschillen tussen OT en NT profetie
Laten we nu kijken naar een aantal belangrijke verschillen tussen OT en NT profetie.

1. In het OT waren profeten de spreekbuis van God
OT-profeten hadden de enige rol om Gods woord – instructie, waarschuwingen, profetieën, enzovoort – rechtstreeks aan Zijn volk te brengen.

NT-gelovigen hebben een relatie met God en kunnen Hem persoonlijk tot zich horen spreken. Er is niet langer een beroep op de woorden van de profeten als het enige middel om Gods stem te horen. Wanneer profetie wordt uitgeoefend op het leiderschap van een moderne kerk, is het bedoeld om bevestiging, duidelijkheid en bekrachtiging te geven aan de visie van de kerk.

Hedendaagse profeten hebben het op dit gebied soms verkeerd als ze volhouden dat leiders ongelijk hebben en dat alleen zij correct van God horen. Dit leidt tot de overtuiging dat profetische input zwaarder weegt dan andere.

2. Het OT was een tijdperk van recht en oordeel
In het OT hadden profeten de impopulaire taak om waarschuwingen en oordelen over mensen en naties uit te spreken. Het NT is een tijdperk van Gods genade en profetie is bedoeld voor ‘opbouw, vermaning en troost.’ (1 Korinthe 14:3)

“Judas nu en Silas, die ook zelf profeten waren, bemoedigden de broeders met veel woorden en sterkten hen.” (Handelingen 15:32).

NT-profetie komt altijd overeen met de bediening van Jezus en Zijn openbaring van de Vader. Een profetisch woord kan soms dwaling behandelen, maar het profetische motief is altijd verlossend en het wordt gebracht in liefde en nederigheid.

Moderne profeten kunnen gemakkelijk vervallen in een OT-benadering, dit wordt aangetoond wanneer:

• profetie alleen op fouten wijst, veroordeelt of waarschuwt
• profeten roepen op tot bekering met een onderliggende houding van kritiek of oordeel.

3. In het OT kon een profeet alleen voor God staan (1 Koningen 17: 1)
In het NT maakt Paulus duidelijk dat wij als kerk bestaan uit veel leden, met verschillende gaven, in één lichaam, in één team. Net als bij andere geestelijke gaven, is profetie niet bedoeld als een op zichzelf staande bediening in de kerk. Profetie is onvolledig zonder de toegevoegde waarde van de andere gaven in het kerkelijk lichaam (1 Korinthe 12:12).

Iedereen die profeteert, heeft de gaven van onderscheidingsvermogen, leiderschap en wijsheid nodig om zijn bijdrage aan de kerk te voltooien (1 Korinthe 14:29-33). In het NT zien we minder van de individuele profeet en meer van profetische teams. Enkele voorbeelden hiervan zijn: Judas en Silas (Handelingen 15:32), profeten en leraren in Antiochië (Handelingen 13:1) en het team uit Jeruzalem (Handelingen 11:27).

Een puur OT-benadering zou neigen naar profetie in isolatie, scheiding van de gemeenschap en een gebrek aan accountability.

4. OT-profeten werden geacht het volmaakte, geïnspireerde woord van God te spreken
In de NT-kerk worden profetische woorden gewogen; “Want wij kennen ten dele en wij profeteren ten dele” (1 Korinthe 13:9). Dit is de reden waarom profetie moet worden getest (1 Korinthe 14:29). Alle profetieën moeten worden getest door de standaard van de Schrift. "Blus het vuur van de Geest niet; Behandel profetieën niet met minachting. Test alles. Houd vast aan het goede. Vermijd elk soort kwaad." (1 Thessalonicenzen 5:19-22)

Concluderend, de NT-profetische bediening heeft een omgeving nodig van nederigheid, samenwerking en genade om te functioneren zoals Jezus het bedoeld heeft. We moeten nooit feedback op onze profetische woorden weerstaan, noch negatief reageren wanneer onze profetische woorden niet worden opgevolgd. Profetie is een rijk geschenk van God ter aanmoediging en toerusting van anderen om vrucht voort te brengen in de kerk. Het is een dienende bediening in de kerk (Efeze 4: 11-12).

Het gevaar van een puur OT-paradigma van profetische bediening is dat het een boodschap van exclusiviteit uitzendt en dat het een ongezond vertrouwen op de profetische dienaar schept. De vrucht van een gezonde NT profetische bediening is eenheid. Het beeld dat Paulus geeft, is van een gezond lichaam, waarbij elk deel uniek is, maar samenwerkt en samengroeit tot Christus’ gelijkenis.