Word lid van de club
Door Shaun Brauteseth
Een paar jaar geleden heeft een christelijke komiek twee video’s geüpload waarin hij een grap maakt van realityshows waarin deelnemers het perfecte huis proberen te vinden. In zijn video’s probeert een volwassen koppel de perfecte kerk voor zichzelf te vinden. De presentator leidt hen door de verschillende punten van elke kerk. “Er zijn een heleboel zijuitgangen,” wijst de presentator de man in een zaal, “dus als je eerder weg wilt om de wedstrijd te zien, dan kan dat.” De vrouw, die probeert te omschrijven naar wat voor soort preek ze op zoek is, mijmert: “We zijn op zoek naar een meer inspirerende soort preek.” Haar man onderbreekt snel, “…zoals een TedTalk met Bijbelverzen!”
Natuurlijk was het allemaal een grap, maar de reden dat het aansloeg (de eerste video is al twee miljoen keer bekeken) is dat het, zoals alle goede komedie, op een bepaald niveau waar is. Satire werkt wanneer het de werkelijkheid eenvoudigweg versterkt, en de voorstelling van veroordelende, zelfzuchtige mensen die de kerk naar hun hand zetten is angstaanjagend realistisch. "Grappig, maar helaas accuraat," schreef een commentator onder de clip. "Ik heb gelachen. Ik heb gehuild," schreef iemand anders. "God help ons."
Het compromis van de kerk van de 21 Eeuw
Het oordeel begint bij het huis van God, zegt 1 Petrus 4:17. Wat we zien in de westerse kerk is Gods reinigende oordeel over Zijn gezin voor het verzaken van haar plicht om ervoor te zorgen dat mensen zich bij haar aansluiten op Gods voorwaarden, niet hun eigen voorwaarden. De wereldwijde pandemie heeft het bijwonen van samenkomsten over de hele wereld ontmoedigd, maar heeft ook blootgelegd wat al in de harten en gedachten van mensen was. Het heeft onthuld wat velen werkelijk dachten over lid worden van een kerk en lid zijn, want ondanks alle argumenten dat men elkaar veilig wil houden en men goede burgers wil zijn tijdens de pandemie, zijn er nu velen die samen zouden kunnen komen, maar dat eenvoudigweg weigeren – vaak omdat ze werden verwelkomd op hun voorwaarden. Als de kerk toen al zo wanhopig was om iedereen op zijn eigen voorwaarden te verwelkomen – in een wereld vóór het virus, in een wereld een eeuw geleden – denk dan eens aan de dynamiek van vandaag. Bedenk eens hoe graag kerkleiders willen dat mensen zich bij hen aansluiten. En denk eens aan waar het nu heen zal gaan.
Een paar jaar geleden heeft een christelijke komiek twee video’s geüpload waarin hij een grap maakt van realityshows waarin deelnemers het perfecte huis proberen te vinden. In zijn video’s probeert een volwassen koppel de perfecte kerk voor zichzelf te vinden. De presentator leidt hen door de verschillende punten van elke kerk. “Er zijn een heleboel zijuitgangen,” wijst de presentator de man in een zaal, “dus als je eerder weg wilt om de wedstrijd te zien, dan kan dat.” De vrouw, die probeert te omschrijven naar wat voor soort preek ze op zoek is, mijmert: “We zijn op zoek naar een meer inspirerende soort preek.” Haar man onderbreekt snel, “…zoals een TedTalk met Bijbelverzen!”
Natuurlijk was het allemaal een grap, maar de reden dat het aansloeg (de eerste video is al twee miljoen keer bekeken) is dat het, zoals alle goede komedie, op een bepaald niveau waar is. Satire werkt wanneer het de werkelijkheid eenvoudigweg versterkt, en de voorstelling van veroordelende, zelfzuchtige mensen die de kerk naar hun hand zetten is angstaanjagend realistisch. "Grappig, maar helaas accuraat," schreef een commentator onder de clip. "Ik heb gelachen. Ik heb gehuild," schreef iemand anders. "God help ons."
Het compromis van de kerk van de 21 Eeuw
Het oordeel begint bij het huis van God, zegt 1 Petrus 4:17. Wat we zien in de westerse kerk is Gods reinigende oordeel over Zijn gezin voor het verzaken van haar plicht om ervoor te zorgen dat mensen zich bij haar aansluiten op Gods voorwaarden, niet hun eigen voorwaarden. De wereldwijde pandemie heeft het bijwonen van samenkomsten over de hele wereld ontmoedigd, maar heeft ook blootgelegd wat al in de harten en gedachten van mensen was. Het heeft onthuld wat velen werkelijk dachten over lid worden van een kerk en lid zijn, want ondanks alle argumenten dat men elkaar veilig wil houden en men goede burgers wil zijn tijdens de pandemie, zijn er nu velen die samen zouden kunnen komen, maar dat eenvoudigweg weigeren – vaak omdat ze werden verwelkomd op hun voorwaarden. Als de kerk toen al zo wanhopig was om iedereen op zijn eigen voorwaarden te verwelkomen – in een wereld vóór het virus, in een wereld een eeuw geleden – denk dan eens aan de dynamiek van vandaag. Bedenk eens hoe graag kerkleiders willen dat mensen zich bij hen aansluiten. En denk eens aan waar het nu heen zal gaan.
"Het oordeel begint bij het huis van God"
En dus moeten we het begin opnieuw bekijken – het punt van binnenkomst zelf – want de manier waarop mensen zich bij een kerk aansluiten bepaalt de manier waarop ze zich gedragen onder het volk van God en zelfs waarom ze denken dat ze daar zijn. Maar helaas, net als bij de dwalende herders in de dagen van Ezechiël, bewaart God vaak zijn hardste woorden voor hen die in zijn huis de autoriteit hebben gekregen.
Je aansluiten bij een kerk die gemaakt is voor comfort
‘It takes two to tango’, zoals het oude Engelse gezegde luidt, en nu de toenemede consumptiecultuur de westerse kerk in het algemeen heeft ingehaald, heeft de kerkleiding haar eigen probleem gecreëerd door op de dansvloer te gaan staan en mee te doen met de bewegingen. Denk maar aan de meest aantrekkelijke kerken van vandaag. Bezoekende gezinnen stoppen op parkeerplaatsen, begroet door stralende, typische cheerleaders met spandoeken. Ze dragen borden met slogans als "Welkom thuis!" of "We zijn zo blij dat je er bent!" Nieuwkomers krijgen regelmatig te horen dat het belangrijkste is dat ze zich thuis voelen, en de aanbiddingsleiders beginnen vaak voor het eerste lied met de vraag hoe iedereen zich voelt. Preken zijn altijd herkenbaar, altijd inspirerend, nooit ongemakkelijk en nooit moeilijk om aan te horen. De diensten zijn kort, scherp en gecoördineerd om u de best mogelijke tijd te geven. Het is zelfs populair geworden om diensten nu ‘aanbiddingservaringen’ te noemen, voor het geval iedereen nog niet overtuigd was dat de eigen ervaring de hoofdprioriteit was. De enige barrière om lid te worden van de kerk lijkt je eigen verlangen te zijn of het gebrek daaraan, en alles lijkt te zijn opgebouwd rond het voeden van dat verlangen.
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar laten we het toch zeggen: de kerk moet warm, gastvrij, vriendelijk, enthousiast, meegaand zijn, vol liefde voor buitenstaanders, en altijd klaar staan met een high-five, of in ons geval, een zachte boks. Dit zijn allemaal prachtige kwaliteiten om aan buitenstaanders te tonen. In feite draagt de Bijbel ons op om de leer van God aantrekkelijk te maken (Titus 2:10). Maar als we eerlijk zijn, is de westerse kerk te ver gegaan. We moeten de dingen aantrekkelijk maken door onze liefde, maar vandaag probeert de kerk buitenstaanders te verleiden met iets waar zij van zullen houden.
Je aansluiten bij een kerk die gemaakt is voor comfort
‘It takes two to tango’, zoals het oude Engelse gezegde luidt, en nu de toenemede consumptiecultuur de westerse kerk in het algemeen heeft ingehaald, heeft de kerkleiding haar eigen probleem gecreëerd door op de dansvloer te gaan staan en mee te doen met de bewegingen. Denk maar aan de meest aantrekkelijke kerken van vandaag. Bezoekende gezinnen stoppen op parkeerplaatsen, begroet door stralende, typische cheerleaders met spandoeken. Ze dragen borden met slogans als "Welkom thuis!" of "We zijn zo blij dat je er bent!" Nieuwkomers krijgen regelmatig te horen dat het belangrijkste is dat ze zich thuis voelen, en de aanbiddingsleiders beginnen vaak voor het eerste lied met de vraag hoe iedereen zich voelt. Preken zijn altijd herkenbaar, altijd inspirerend, nooit ongemakkelijk en nooit moeilijk om aan te horen. De diensten zijn kort, scherp en gecoördineerd om u de best mogelijke tijd te geven. Het is zelfs populair geworden om diensten nu ‘aanbiddingservaringen’ te noemen, voor het geval iedereen nog niet overtuigd was dat de eigen ervaring de hoofdprioriteit was. De enige barrière om lid te worden van de kerk lijkt je eigen verlangen te zijn of het gebrek daaraan, en alles lijkt te zijn opgebouwd rond het voeden van dat verlangen.
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar laten we het toch zeggen: de kerk moet warm, gastvrij, vriendelijk, enthousiast, meegaand zijn, vol liefde voor buitenstaanders, en altijd klaar staan met een high-five, of in ons geval, een zachte boks. Dit zijn allemaal prachtige kwaliteiten om aan buitenstaanders te tonen. In feite draagt de Bijbel ons op om de leer van God aantrekkelijk te maken (Titus 2:10). Maar als we eerlijk zijn, is de westerse kerk te ver gegaan. We moeten de dingen aantrekkelijk maken door onze liefde, maar vandaag probeert de kerk buitenstaanders te verleiden met iets waar zij van zullen houden.
"We moeten de dingen aantrekkelijk maken door onze liefde, maar vandaag probeert
de kerk buitenstaanders te verleiden met iets waar zij van zullen houden."
de kerk buitenstaanders te verleiden met iets waar zij van zullen houden."
Een meesterzet van het compromis
Ik herinner me het verhaal over het nederige begin van een Amerikaanse megakerk. Het bleek dat ze een buurt hadden uitgekozen om samen te komen, dat ze huis-aan-huis hadden gepeild en de bewoners hadden gevraagd waarover ze een kerk wilden horen preken. Ze telden de onderwerpen, en toen ze hun zondagse samenkomsten begonnen, preekten ze over de populairste onderwerpen. Na verloop van tijd groeide de kerk uit tot vele duizenden, en de aanpak werd geprezen als een meesterzet. Maar de mensen precies geven wat ze wilden om ze binnen te krijgen, was geen meesterzet. Het was een recept voor een ramp. Tientallen jaren na hun eerste strategie zit die kerk in echte problemen – niet in hun bezoekersaantallen, maar in de wereldsheid die er heerst.
De kerk in de 21e eeuw zit vol compromissen. Nieuwe ideeën zullen ons niet helpen. We moeten terug, terug, terug naar de eerste eeuw, naar de eerste kerk. Want de manier waarop we denken over hoe mensen lid worden van een kerk moet niet gevormd worden door de mening van mensen – het moet gevormd worden door het Woord van God.
Hoe werd de eerste kerk gebouwd?
De Heere voegde aan hen toe
“En de Heere voegde dagelijks mensen die zalig werden, aan de gemeente toe.” (Handelingen 2:47). We hebben dus meteen een kader voor hoe mensen zich bij de eerste gemeente aansloten: de Heere voegde hen toe. Waarom zei Lucas, de schrijver van Handelingen, het zo? Omdat de discipelen het zo aan hem beschreven zouden hebben. Toen de discipelen keken naar degenen die zich bij hen aansloten, was het duidelijk dat Jezus Zelf iets ingrijpends had gedaan in hun harten, geesten en levens. Immers, de mensen die zich aansloten moesten het doen op de voorwaarden van Jezus en de eerste discipelen, niet op hun eigen voorwaarden. Vervolgens moesten zij hun leven volledig bij hen aansluiten.
Wanneer iemand zich aansluit bij een kerk, moet hij zich onderwerpen aan het gezag van de leiders, zijn hart volledig verbinden aan die plaatselijke familie van God, en het tot zijn missie maken om zijn geloof uit te leven met die mensen, in goede en slechte tijden. Alleen Jezus kan dat doen in iemands hart en hem werkelijk toevoegen aan een kerk op een manier zoals in het Nieuwe Testament wordt gezien. En mensen die zich bij een plaatselijke kerk willen aansluiten, moeten Hem vragen of Hij hen toevoegt. Dit is niet alleen wenselijk; het is gepast. Het is niet slechts een goede manier om je bij een kerk aan te sluiten; het is Gods manier.
Ik herinner me het verhaal over het nederige begin van een Amerikaanse megakerk. Het bleek dat ze een buurt hadden uitgekozen om samen te komen, dat ze huis-aan-huis hadden gepeild en de bewoners hadden gevraagd waarover ze een kerk wilden horen preken. Ze telden de onderwerpen, en toen ze hun zondagse samenkomsten begonnen, preekten ze over de populairste onderwerpen. Na verloop van tijd groeide de kerk uit tot vele duizenden, en de aanpak werd geprezen als een meesterzet. Maar de mensen precies geven wat ze wilden om ze binnen te krijgen, was geen meesterzet. Het was een recept voor een ramp. Tientallen jaren na hun eerste strategie zit die kerk in echte problemen – niet in hun bezoekersaantallen, maar in de wereldsheid die er heerst.
De kerk in de 21e eeuw zit vol compromissen. Nieuwe ideeën zullen ons niet helpen. We moeten terug, terug, terug naar de eerste eeuw, naar de eerste kerk. Want de manier waarop we denken over hoe mensen lid worden van een kerk moet niet gevormd worden door de mening van mensen – het moet gevormd worden door het Woord van God.
Hoe werd de eerste kerk gebouwd?
De Heere voegde aan hen toe
“En de Heere voegde dagelijks mensen die zalig werden, aan de gemeente toe.” (Handelingen 2:47). We hebben dus meteen een kader voor hoe mensen zich bij de eerste gemeente aansloten: de Heere voegde hen toe. Waarom zei Lucas, de schrijver van Handelingen, het zo? Omdat de discipelen het zo aan hem beschreven zouden hebben. Toen de discipelen keken naar degenen die zich bij hen aansloten, was het duidelijk dat Jezus Zelf iets ingrijpends had gedaan in hun harten, geesten en levens. Immers, de mensen die zich aansloten moesten het doen op de voorwaarden van Jezus en de eerste discipelen, niet op hun eigen voorwaarden. Vervolgens moesten zij hun leven volledig bij hen aansluiten.
Wanneer iemand zich aansluit bij een kerk, moet hij zich onderwerpen aan het gezag van de leiders, zijn hart volledig verbinden aan die plaatselijke familie van God, en het tot zijn missie maken om zijn geloof uit te leven met die mensen, in goede en slechte tijden. Alleen Jezus kan dat doen in iemands hart en hem werkelijk toevoegen aan een kerk op een manier zoals in het Nieuwe Testament wordt gezien. En mensen die zich bij een plaatselijke kerk willen aansluiten, moeten Hem vragen of Hij hen toevoegt. Dit is niet alleen wenselijk; het is gepast. Het is niet slechts een goede manier om je bij een kerk aan te sluiten; het is Gods manier.
"Velen sluiten zich aan bij kerken met de vraag:
“Ben ik tevreden met de manier waarop het gaat?”
Maar een even belangrijke vraag is: “Is de kerk blij met hoe ik ben?”"
“Ben ik tevreden met de manier waarop het gaat?”
Maar een even belangrijke vraag is: “Is de kerk blij met hoe ik ben?”"
Ze deden alleen waartoe God hen riep.
Ons wordt ook verteld, kort na Gods snelle oordeel over Ananias en Saffira: “En van de anderen durfde niemand zich daar bij hen aan te sluiten, maar het volk had grote achting voor hen.” (Handelingen 5:13). Er leek een besef te zijn dat deze mensen serieus waren, dat er een kracht onder hen aan het werk was die ongetemd was. Vandaag de dag is de manier waarop velen zich bij een kerk aansluiten om een stap terug te nemen en met de armen over elkaar te beoordelen of ze tevreden zijn met de aanbidding, de prediking, het kinderwerk, de leerstellingen en de associaties met andere kerken. Een objectieve beoordeling is belangrijk: elke gelovige moet het leven en de leer van zijn leiders of van hen die zijn leiders willen zijn, onderzoeken. Maar, nogmaals, we zijn te ver gegaan. Vandaag de dag is de kerk de artiest op het podium, wanhopig op zoek naar applaus, een lach en een goede recensie.
In de kerk in Handelingen beoordeelde je niet alleen de gelovigen, zij beoordeelden jou ook. Velen sluiten zich aan bij kerken met de vraag: “Ben ik tevreden met de manier waarop het gaat?” Maar een even belangrijke vraag is: “Is de kerk blij met hoe ik ben?” De eerste kerk hoefde niet zo nodig door hoepels te springen om haar geloofsovertuiging te bewijzen – zij ging door met waartoe God haar opriep. Ze spanden zich zeker in, op alle mogelijke manieren, maar niet vanuit een onzekere behoefte om aardig gevonden te worden. Je krijgt het gevoel dat het hen helemaal niet uitmaakte om mensen gelukkig te maken; waar het om ging was dat mensen opnieuw geboren werden, aan zichzelf stierven, zich voegden bij de anderen die hetzelfde hadden gedaan en vervolgens een nieuw leven leidden voor Jezus en Zijn gezin. Zo zag het eruit om lid te worden.
Ons wordt ook verteld, kort na Gods snelle oordeel over Ananias en Saffira: “En van de anderen durfde niemand zich daar bij hen aan te sluiten, maar het volk had grote achting voor hen.” (Handelingen 5:13). Er leek een besef te zijn dat deze mensen serieus waren, dat er een kracht onder hen aan het werk was die ongetemd was. Vandaag de dag is de manier waarop velen zich bij een kerk aansluiten om een stap terug te nemen en met de armen over elkaar te beoordelen of ze tevreden zijn met de aanbidding, de prediking, het kinderwerk, de leerstellingen en de associaties met andere kerken. Een objectieve beoordeling is belangrijk: elke gelovige moet het leven en de leer van zijn leiders of van hen die zijn leiders willen zijn, onderzoeken. Maar, nogmaals, we zijn te ver gegaan. Vandaag de dag is de kerk de artiest op het podium, wanhopig op zoek naar applaus, een lach en een goede recensie.
In de kerk in Handelingen beoordeelde je niet alleen de gelovigen, zij beoordeelden jou ook. Velen sluiten zich aan bij kerken met de vraag: “Ben ik tevreden met de manier waarop het gaat?” Maar een even belangrijke vraag is: “Is de kerk blij met hoe ik ben?” De eerste kerk hoefde niet zo nodig door hoepels te springen om haar geloofsovertuiging te bewijzen – zij ging door met waartoe God haar opriep. Ze spanden zich zeker in, op alle mogelijke manieren, maar niet vanuit een onzekere behoefte om aardig gevonden te worden. Je krijgt het gevoel dat het hen helemaal niet uitmaakte om mensen gelukkig te maken; waar het om ging was dat mensen opnieuw geboren werden, aan zichzelf stierven, zich voegden bij de anderen die hetzelfde hadden gedaan en vervolgens een nieuw leven leidden voor Jezus en Zijn gezin. Zo zag het eruit om lid te worden.
"...helaas verlaten mensen die zich op hun eigen voorwaarden bij een kerk aansluiten vaak op dezelfde manier de kerk."
Ze waren familie
Als iemand lid wordt van een kerk, wordt hij geen lid van een vergadering, een beweging, een evenement of een club. Ze sluiten zich aan bij een familie. Families pakkend dingen aan. Families blijven bij elkaar. Families werken dingen uit. Families bestaan omdat God ze bij elkaar heeft gebracht, niet omdat ze gemeenschappelijke interesses hebben of het leuk vinden om op dezelfde dag en op hetzelfde tijdstip samen te komen. In de vroege kerk van Handelingen was er één kerk in een stad; je kon die niet zomaar verlaten en ergens anders heen gaan. Net als Euodia en Syntyche in Filippenzen 4:2, moest je het uit zien te werken. Net als de man in 1 Korinthe 5, als je uit de kerk werd gezet, kon je nergens anders heen; je moest tot bezinning komen, berouw tonen en weer in je gezin worden opgenomen.
En dus moeten wij manieren vinden om te leven als de vroege kerk in de manier waarop wij naar onze plaatselijke gemeenten kijken. Tegenwoordig kun je in één enkele buitenwijk meerdere kerken vinden. Er zijn misschien veel opties beschikbaar voor iemand die niet houdt van de kerk waar hij deel van uitmaakt, maar we kunnen nog steeds leren de familie waarin God ons heeft geplaatst te eren. Ja, God kan ons verder brengen, en nee, het is niet per se zondig om een kerk te verlaten. Maar het is te gemakkelijk geworden. En helaas verlaten mensen die zich op hun eigen voorwaarden bij een kerk aansluiten vaak op dezelfde manier de kerk.
Als iemand lid wordt van een kerk, wordt hij geen lid van een vergadering, een beweging, een evenement of een club. Ze sluiten zich aan bij een familie. Families pakkend dingen aan. Families blijven bij elkaar. Families werken dingen uit. Families bestaan omdat God ze bij elkaar heeft gebracht, niet omdat ze gemeenschappelijke interesses hebben of het leuk vinden om op dezelfde dag en op hetzelfde tijdstip samen te komen. In de vroege kerk van Handelingen was er één kerk in een stad; je kon die niet zomaar verlaten en ergens anders heen gaan. Net als Euodia en Syntyche in Filippenzen 4:2, moest je het uit zien te werken. Net als de man in 1 Korinthe 5, als je uit de kerk werd gezet, kon je nergens anders heen; je moest tot bezinning komen, berouw tonen en weer in je gezin worden opgenomen.
En dus moeten wij manieren vinden om te leven als de vroege kerk in de manier waarop wij naar onze plaatselijke gemeenten kijken. Tegenwoordig kun je in één enkele buitenwijk meerdere kerken vinden. Er zijn misschien veel opties beschikbaar voor iemand die niet houdt van de kerk waar hij deel van uitmaakt, maar we kunnen nog steeds leren de familie waarin God ons heeft geplaatst te eren. Ja, God kan ons verder brengen, en nee, het is niet per se zondig om een kerk te verlaten. Maar het is te gemakkelijk geworden. En helaas verlaten mensen die zich op hun eigen voorwaarden bij een kerk aansluiten vaak op dezelfde manier de kerk.
"wij kunnen het kostbare Woord van God en de compromisloze roep van Jezus nemen, en dit op Zijn manier doen."
Je aansluiten bij een kerk op Gods manier
Maar het hoeft niet zo te zijn. De moderne kerk kan haar oriëntatie verliezen, maar wij hoeven dat niet te doen. Net als Josia, de kinderkoning die Gods wegen herontdekte in 1 Koningen 22, kunnen wij ontwaken uit onze sluimer en de dingen terugbrengen naar hoe ze bedoeld zijn. Als we dit op Gods manier doen, zal Hij het zegenen. Velen in onze generatie zullen doorgaan in hun waanideeën, zoals het rechthebbende echtpaar in de YouTube video, maar wij kunnen het kostbare Woord van God en de compromisloze roep van Jezus nemen, en we kunnen dit op Zijn manier doen.
Als wij mensen in een plaatselijke gemeente oproepen zoals Hij deed - de kosten berekenen van discipelschap, het voorrecht van het gezin en de glorie van het samen Jezus dienen - zal Hij het toevoegen doen.
Maar het hoeft niet zo te zijn. De moderne kerk kan haar oriëntatie verliezen, maar wij hoeven dat niet te doen. Net als Josia, de kinderkoning die Gods wegen herontdekte in 1 Koningen 22, kunnen wij ontwaken uit onze sluimer en de dingen terugbrengen naar hoe ze bedoeld zijn. Als we dit op Gods manier doen, zal Hij het zegenen. Velen in onze generatie zullen doorgaan in hun waanideeën, zoals het rechthebbende echtpaar in de YouTube video, maar wij kunnen het kostbare Woord van God en de compromisloze roep van Jezus nemen, en we kunnen dit op Zijn manier doen.
Als wij mensen in een plaatselijke gemeente oproepen zoals Hij deed - de kosten berekenen van discipelschap, het voorrecht van het gezin en de glorie van het samen Jezus dienen - zal Hij het toevoegen doen.
OVER DE AUTEUR
Shaun speelde punkrock voor de kost, werkte voor een kippenbedrijf en schreef daarna teksten voor advertenties. Nu is hij fulltime voorganger en leidt hij een gemeente in Oxygen Life Church in Gqeberha. Hij is getrouwd met Sammy Jane en ze hebben drie kinderen.
Volg hem op Facebook voor meer informatie.
Shaun speelde punkrock voor de kost, werkte voor een kippenbedrijf en schreef daarna teksten voor advertenties. Nu is hij fulltime voorganger en leidt hij een gemeente in Oxygen Life Church in Gqeberha. Hij is getrouwd met Sammy Jane en ze hebben drie kinderen.
Volg hem op Facebook voor meer informatie.
Posted in Artikelen