Onze Vader in de Hemel

door Kassie du Plessis

Vader, onze Vader. De Koning boven alles. Degene die koos om ons te maken en ons te roepen. De Enige die een heel universum koos om ons bestaan in te richten, om ons Zijn macht te verkondigen; om ons Zijn grootheid te verkondigen. De Enige die toestond dat de hele geschiedenis zich voltrok en een baarmoeder was voor Zijn volk, een geboorteplaats voor schoonheid en heerlijkheid. De Visioengever. De Vormgever en de Bepaler van al het goede; van richting, doel en de timing van die doeleinden. De Koning - Majesteit Zelf.

Het doel van het gebed

De Vader is het hele uitgangspunt. Het eigenlijke doel van het gebed. Het eigenlijke weefsel van ons wezen. De Kracht zelf in het middelpunt. De Oorsprong van ons bestaan. De eigenlijke Reden voor onze toewijding. Hij is bij de Eerste. Er is niemand hoger, niemand ouder, niemand wijzer en niemand sterker.

Wat zou u er voor over hebben om ook maar één verzoek in de aanwezigheid van zo'n grootheid te mogen uitspreken? Om één woord met de Rechter te kunnen spreken voordat de belangrijkste (en mogelijk laatste) rechtszaak aller tijden begint? Wat zou u er voor over hebben om uw dierbaren de eeuwige gelukzaligheid te zien delen in plaats van de eeuwige marteling? Erger nog, wat denk je dat het gevolg of de spijt zal zijn van diegenen die de "once-in-a-lifetime" kans kregen, maar niet voor de gelegenheid hebben gekozen?

Onze Vader is uiterst barmhartig. En onze Vader is buitengewoon geduldig geweest. Hij geeft ons gelukkig niet alleen een " eenmalige" kans. Onze Vader is al de bovenstaande waarheden. En we zouden er buitengewoon goed aan doen om ze te aanvaarden.

Waarom moeten we bidden?

Vanwege de Vader

In de vraag waarom wij moeten bidden, is de Vader het antwoord. Wij leven uit de Vader zoals een boom leeft uit de aarde. Wij wenden ons voortdurend tot Hem om te leven.

We zien bidden in de Bijbel

De Schrift draagt ons op om te bidden (1 Thessalonicenzen 5:17), maar tot op zekere hoogte is de vraag waarom wij zouden bidden vergelijkbaar met de vraag waarom iemand zou moeten eten (Deuteronomium 8:3). In dit geval, wat vertellen wij onze kinderen? Waarom zouden wij willen dat iemand eet?

In de Vader hebben we een zelfde soort waarheid. Een waarheid die zo voor de hand ligt dat erover spreken overbodig lijkt, tenzij we geestelijk onvolwassen zijn of op een of andere manier beperkt, wat nogal eens het geval is. Als mensen zijn wij blind en doof, met een slecht geheugen en zonder geestelijk inzicht. Laten we, omwille van ons geheugen, wat opfrissen:

Jezus geeft het voorbeeld voor het gebed

Wat het gebed betreft, laten we niet vergeten dat Jezus het voorbeeld was (Lukas 5:16) en het gebed ook onderwees (Lukas 18:1). De Schrift leert ons dat zelfs vandaag, zowel Jezus als de Heilige Geest niet zomaar dingen doen die zij goed vinden. In plaats daarvan "bidden" zij tot de Vader (Hebreeën 7:25; Romeinen 8:26-27). Talrijke Schriftplaatsen schijnen te veronderstellen dat zelfs onze vijand nog tot de Vader bidt (Job 1:6-12; Zacharia 3:1; Lukas 22:31; Openbaring 12:10).

Hoe heiligen door de eeuwen heen hebben gebeden

De meeste, niet alle, opwekkingen vonden pas plaats toen iemand zich volhardend op God vestigde. Het lijkt erop dat wereldrijken verschoven en aartsengelen vlogen toen Daniël bad (Daniël 10). Klimaatveranderingen traden op en naties werden gered toen Elia bad (1 Koningen 18). De aarde stopte met draaien en ging zelfs in zijn achteruit toen Jozua en Hizkia baden (Jozua 10:12-14; 2 Koningen 20:1-11). Vuur viel uit de hemel (2 Koningen 1:10), de aarde opende zich (Numeri 16:32), de zeeën werden gespleten (Exodus 14:21-22), rivieren droogden op (2 Koningen 2), stormen hielden op (Jona 1:15), legers werden verslagen (2 Koningen 19:20-37) en dieren veranderden hun gedrag op de vreemdste manieren, allemaal toen de heiligen baden (Jona 1:17 & 2:1 & 2:10; Daniël 6).

En deze voorbeelden staan los van wat Jezus Zelf deed - vergeet niet, dit waren mensen net als u en ik! (Jakobus 5:16-18). De heiligen baden letterlijk " grensverleggende gebeden". Die gebeden waren waarschijnlijk, zonder uitzondering, niet de eerste gebeden die deze mensen hadden gebeden. Net zoals een Olympisch atleet niet voor de eerste keer zijn routine probeert en iets buitengewoons doet, zo waren deze heiligen al lang voordat deze dingen gebeurden bezig uit te zoeken hoe zij zich moesten verhouden tot een onzichtbare God in de verborgenheid.

Waarom worden mijn gebeden niet altijd zo beantwoord?

Luke Hulley beantwoordde een aantal van dit soort vragen in zijn artikel When Prayers Don't Get Answered, een uitstekende bron om te lezen. De schrijver van het boek Jakobus beantwoordt deze vraag ook in zijn brief (Jakobus 4:2-3) en noemt twee redenen om niet te ontvangen: helemaal niet bidden en verkeerd bidden. Van deze twee is voor mij het niet vragen verreweg de ergste. Ik vrees op die dag te horen dat ik zoveel andere zegeningen had kunnen krijgen en zoveel meer levens had kunnen redden, zoveel verschil had kunnen maken voor velen, als ik het maar gevraagd had. Dat zou mij bittere tranen doen vloeien.

Over onze oudere broer Daniël staat geschreven dat hij, toen hij vervolgd werd om zijn toewijding aan God, ging bidden, zoals zijn gewoonte was (Daniël 6:10). Zoals zijn gewoonte was! De NKJV vertaling zegt, "zoals zijn gewoonte was sinds vroege dagen." Dit zijn gewoonten die we moeten aanleren, gebruiken die we moeten ontwikkelen, opdat we houvast zullen hebben in de dag van de strijd. Hij bad niet alleen, maar hij vereerde de Vader en bleef danken (niet klagen) te midden van de beproeving. Hoe mooi is dat? En dat is precies wat de Heilige Geest in ieder van ons opbouwt als wij ons aan Hem en Zijn wegen toewijden en geven. Ik bemoedig u om er een gewoonte van te maken en er een routine van te maken. Laat het over ieder van ons gezegd worden op die dag: "Gebed en dankzegging waren hun gewoonte. Zij wisten te bidden."

We bidden omdat we de Vader nodig hebben

Net zoals, of zelfs meer dan, een baby zijn ouders nodig heeft, zo hangt ons bestaan volledig van God af. Onze hele wereld drukt op ons en helpt ons ervan te overtuigen dat we Hem nodig hebben. We willen ons bewegen van het punt van verbondenheid door onze behoefte naar een plaats van liefhebben van de Vader. Als Zijn doelen grotendeels afhankelijk zijn van ons bidden, dan zullen we dat doen omdat we liefhebben. Als Zijn emoties of doeleinden in een bepaalde dag of situatie verborgen zijn, dan zoeken wij Hem. Wij zoeken Hem om Hem lief te hebben. Ons hele doel om te leven is om een zegen te zijn voor Hem die ons gemaakt heeft, en we zullen ons daar volledig aan geven.

Wanneer we het over toewijding hebben, worden we er vaak aan herinnerd dat een gezonde gemeente bestaat uit mensen die zich helemaal toewijden (Handelingen 2:42). En toewijding betekent in feite de bereidheid om iets op te offeren! Wij moeten offers brengen om een bepaald doel te bereiken; om een bepaald volk te zijn. En de meest voor de hand liggende en belangrijkste vraag voor mij als we het over bidden hebben, is wanneer moeten we bidden?

Wanneer moeten we bidden?

Mattheüs 6:33 zegt het volgende over de voorgeschreven volgorde: "Zoek eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegevoegd worden."

Dit woord "eerst" in het Grieks is het woord "proton". Het woord betekent: "eerst in tijd, plaats en invloed"; het betekent "hoofd"; "eerst in eer".

Iemand met een beetje wetenschappelijke achtergrond zou ons vertellen dat een proton de absolute kern van een kernatoom is waaromheen de rest van het atoom bestaat. Bij het bepalen van welk uur van de dag en hoe lang God zou willen dat wij bidden, zou het goed voor ons zijn om dit te overwegen. De Vader zal gevonden worden als wij ons leven geheel inrichten (of, hoogstwaarschijnlijk, herinrichten) rond het nastreven van Hem!

Nu zegt de Bijbel niet dat wij alleen maar bidden tijdens onze "stille tijden", want er staat duidelijk dat wij moeten groeien naar een plaats van bidden zonder ophouden (1 Thessalonicenzen 5:17). Het is echter duidelijk dat er die stille tijden moeten zijn, een moment achter een voor ons gesloten deur (Mattheüs 6:6), dat op zijn minst dagelijks gebeurt.

Er is nog zoveel te zeggen, maar mijn advies zou zijn om ons gebedsleven te beginnen met een moedig antwoord op de vraag "wanneer?". En laten we met vreugde onze agenda's leegmaken om de belangrijkste plaats in onze dag voor Hem vrij te maken. En als dat geregeld is, en we dat als een gewoonte zijn gaan doen, laten we dan pas overgaan tot de vraag van hoe.