Hoe heeft Bethel het mis over 'het Koninkrijk'?
door Luke Hulley
"Het lijden van Jezus kwam tot uiting in de vervolging die Hij onderging en in de last die Hij voor de mensen droeg. Hij leed niet door ziekte. Dat moet weggehaald worden uit ons idee van christelijk lijden. Het is zinloos iets te dragen onder het mom van de wil van God, wanneer het iets is dat Hij gekocht heeft om de macht ervan over ons te verbreken. Een extra inzicht dat we moeten onthouden is dat Hij leed zodat wij niet hoefden te lijden. Hij droeg bijvoorbeeld striemen op Zijn lichaam, aangebracht door een Romeinse soldaat, zodat wij door Zijn offer genezen kunnen worden.
Als dit lijden van Hem niet genoeg was, wat heeft het dan opgeleverd? Als deze misvatting wordt doorgezet, komt de hele kwestie van bekering en vergeving van zonden op losse schroeven te staan. Het is waar dat het lijden van Jezus nog niet volkomen is, maar het heeft te maken met onze roeping tot een rechtvaardig leven in een onrechtvaardige wereld. Dit legt een druk op ons leven die kan gaan van vervolging, omdat we voor Christus leven tot de lasten die we dragen als getuigen voor onze hemelse Vader, waar we de verlorenen bepleiten.
Wanneer wij ermee instemmen dat ziekte, pijn en armoede worden gezien als de instrumenten die God gebruikt om ons meer op Jezus te laten lijken, hebben wij deelgenomen aan een heel schaamtevolle daad. Het is duidelijk dat Hij ze kan gebruiken, zoals Hij ook in staat is de duivel zelf voor Zijn doeleinden te gebruiken. (Hij kan winnen met een paar tweeën.) Maar om te denken dat deze dingen in ons leven worden toegepast door Zijn wil, of dat Hij zulke dingen goedkeurt, is het afbreken van het werk op Golgotha. Om dat te doen moet men het leven van Christus en het doel van het kruis helemaal negeren. Niemand van ons zou zeggen dat Hij stierf voor mijn zonden, maar nog steeds van plan is dat ik vastzit aan zondige gewoonten. Ook betaalde Hij niet voor mijn genezing en bevrijding, zodat ik in pijn en ziekte kon doorgaan. Zijn voorzienigheid in zulke dingen is niet figuurlijk: het is werkelijk. Bovendien doet het de Heer oneer aan om Zijn werk te verloochenen om onze moeilijkheid om te geloven in het onmogelijke te verantwoorden. Het is tijd om de kern van het Evangelie onder ogen te zien en het te vertellen voor wat het is. Het is het antwoord voor elk dilemma, conflict, en beproeving op de planeet. Verkondig het met vrijmoedigheid, en zie hoe Hij de aarde opnieuw zal veroveren." [Bill Johnson, Oog in oog met God].
Inleiding
We moeten Bill Johnson en zijn mede-bijbelleraren bij Bethel beschouwen als broeders in Christus; er is voldoende bewijs dat zij een oprechte liefde voor Jezus hebben. Hoewel dit waar blijft, is Bethels onderwijs over het Koninkrijk een unieke uitlegging van waar de boodschap van het Evangelie in essentie over gaat en dit zou ons moeten stilzetten voor een nader onderzoek. Volgens Bill Johnson is het Evangelie "het antwoord op elk dilemma, conflict en lijden op de planeet". Het is een terugkerend punt van zijn overtuiging dat het de taak van de christen is om het middel te zijn, waardoor "de hemel de aarde binnendringt". Daarom zou alles wat wij op aarde meemaken en wat niet in overeenstemming is met de werkelijkheid in de hemel, door christenen niet toegestaan mogen worden.
Ik zal proberen aan te geven dat, hoewel een deel van dit onderwijs een kern van waarheid heeft, het uiteindelijk leidt tot ongezonde christenen als het wordt verwijderd uit de rest van Jezus' onderwijs en wordt benadrukt met verwaarlozing van andere belangrijke kenmerken van het Koninkrijk.
Wat bedoelde Jezus dan, toen Hij ons leerde bidden: "Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel"? Johnson interpreteert dit zo, dat wij als gelovigen de hemel naar deze aarde moeten trekken, door geloof. Volgens deze denkwijze moeten wij als gelovigen het Koninkrijk binnenhalen door wonderen te verrichten en de werken van de boze te vernietigen, zodat we hier een soort hemel kunnen maken. Is dit wat Jezus voor ogen had? In dit artikel zal ik uitpakken hoe Bethels begrip van het Koninkrijk van invloed kan zijn op de manier waarop wij de volgende dingen begrijpen: het Evangelie, verlossing, de eindtijd, lijden, en de apostolische levensstijl.[1]
De Hemel op Aarde
In zijn boek "Hoe de hemel de aarde binnenvalt" legt Kris Vallotton[2] uit hoe hij denkt dat dit er in de praktijk uit moet zien. Het beeld dat hij schetst begint er heel vreemd en verwarrend uit te zien. Hij citeert uitvoerig uit de profetie van het Oude Testament en begint het allemaal verkeerd toe te passen op onze tegenwoordige tijd. Laat mij een voorbeeld geven. Hij citeert Jesaja 2:2-4:
"Het zal geschieden, dat in het laatste der dagen de berg van het huis des HEREN zal opgericht worden als de allerhoogste der bergen, en zal verhoogd worden boven de heuvelen; en al de volken zullen daarheen stromen. En vele volken zullen komen en zeggen: "Komt, laten wij opgaan naar de berg des HEEREN, naar het huis van de God Jakobs, zodat Hij ons leert over Zijn wegen en zodat wij wandelen op Zijn paden." Want de wet zal uitgaan van Sion en het woord des HEREN van Jeruzalem. En Hij zal rechtspreken tussen de volken, en uitspraken doen voor vele volken; en zij zullen hun zwaarden tot ploegscharen slaan en hun speren tot snoeihaken. Volkeren zullen het zwaard niet meer opnemen tegen volkeren, en nooit meer zullen zij oorlog leren".
Hij gaat verder met de volgende uitleg van de tekst:
"Mediteer een tijdje over deze verzen en ze zullen je gelukkig maken! Volken zullen niet langer oorlog met elkaar voeren, omdat zij naar het huis van de Heer zullen komen en Gods wegen zullen leren. Zou dit er bijvoorbeeld toe kunnen leiden dat naties hun wapenfabrieken ombouwen tot fabrieken die verse producten voortbrengen om de wereld te voeden? Het is volkomen logisch als je Jesaja's profetie vergelijkt met de opdracht die Jezus ons gaf om alle volken tot discipelen te maken en hen vervolgens alles te leren wat Hij ons geleerd heeft (zie Matteüs 28: 19-20). Dit zou een van de manieren kunnen zijn waarop wij een zegen moeten zijn voor alle landen in de wereld."[3]
Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat mediteren over de wonderen van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde een diep gevoel van voldoening en vreugde oplevert. Maar wat nogal verbazingwekkend is, is dat Vallotton de huidige aarde in gedachten heeft, hier en nu, voordat Jezus terugkomt! Hij citeert de ene passage na de andere uit de profetie van het Oude Testament en past die toe op het hier en nu, zodat zich het volgende plaatje begint af te tekenen:
De kerk op aarde zal:
En dit alles zal geschieden vóór Jezus wederkomt om over de wereld te oordelen en te heersen!
Bij het lezen van deze beschrijving van "hoe de hemel de aarde binnendringt" komen er een aantal bezwaren in ons op. Het belangrijkste is dat deze interpretatie van de messiaanse profetie radicaal in strijd is met wat Jezus zelf ons heeft geleerd over de eindtijd![5] In zekere zin was dit domino-effect niet te voorkomen. Vallotton maakt dit citaat wanneer hij hun doctrinaire verschuiving beschrijft,
"Jack Taylor zei het zo: 'Het is moeilijk om mensen de hemel per halve hectare te geven, terwijl je gelooft dat alles in een handomdraai naar de hel gaat.'"[6]
Verder zegt hij: "Als we moeten bidden dat het op aarde zo zal zijn als in de hemel, en als we de opdracht hebben om 'alle volken tot discipelen te maken' (Mattheüs 28:19), dan is het toch logisch dat we een nieuwe aanpak van de eindtijd nodig hebben?"[7]
Laten we nog eens kijken naar het gebed dat aan de bron lijkt te liggen van veel van deze onduidelijkheid: "Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel." Moeten we dit Schriftwoord niet veel eenvoudiger verstaan? Vragen wij werkelijk aan God om het hemels te maken op aarde? In het leven van Jezus zien we Hem de genade van God aan veel mensen schenken, maar kunnen we zelfs in Zijn leven eerlijk zeggen dat Hij een hemel op aarde maakte op de plaatsen waar Hij diende? Er was diepe bekering, genezing en wonderen, dat is zeker, maar het was zeker niet het einde van alle ellende voor die steden.
Dit brengt mij op een ander argument. Onze toekomst met Jezus in de hemel is de "vreugde die ons wacht". Het hele punt van de hemel is dat het heel anders is dan op aarde. De belofte waar wij ons aan vastklampen is dat als wij Jezus trouw dienen in dit leven, wij een erfenis van Hem zullen ontvangen, dat wij bevrijd zullen worden van alle beproevingen en pijn die onze dagelijkse werkelijkheid zijn. Het zal nooit zijn als de hemel op aarde. Een korte geschiedenisles zal dit punt duidelijk maken. Toen Adam en Eva in opstand kwamen tegen God, vervloekte God hen en vervloekte de aarde waar wij nog steeds wonen. Als gevolg van de vloek zei God dat in de eeuwen daarna: het werk zwaar zou zijn, de geboorte van kinderen pijnlijk, en de dood onontkoombaar zou zijn.
Zelfs sinds de verzoening die Jezus aan het kruis voor ons tot stand bracht, ervaren wij nog steeds de gevolgen van die vloek, zelfs als gelovigen. Ondanks deze vloek lijden wij nog steeds onder de gevolgen van: onze eigen zonden, de zonden van anderen, en de zonden van satan die tegen ons gericht zijn. Geen hoeveelheid wonderen zal een hemel op aarde maken. Niet alleen dat, maar Jezus maakte uitdrukkelijk duidelijk dat dit niet onze verwachting moet zijn van een leven in navolging van Hem. Hij zei: "In deze wereld zul je moeilijkheden hebben. Maar heb moed! Ik heb de wereld overwonnen." (Johannes 16:33)
Jezus wilde ons bewaren voor valse verwachtingen van hoe het zou zijn in Zijn dienst. Hij zei dat we de kosten moesten tellen voordat we ervoor kozen Hem te volgen, rekening houdend met het feit dat het een moeilijkere weg zou zijn om te volgen. Christenen een 'in bubbeltjes verpakte' versie van het Evangelie bijbrengen zal hen niet goed uitkomen wanneer zij door moeilijke tijden heen moeten volharden.
Lijden
Het is gewoon niet waar dat "Jezus heeft geleden zodat wij niet hoeven te lijden". Het is meer de waarheid dat, omdat Hij geleden heeft, wij kunnen verwachten te zullen lijden. Jezus leerde ons dat er een bevrijdend werk is dat in ons wordt gedaan door lijden. Laten we dit eens vanuit een Bijbels oogpunt bekijken:
"Daar dan Christus in het vlees geleden heeft, wapent u met dezelfde denkwijze, want wie in het vlees geleden heeft, heeft opgehouden van de zonde, om voor de rest van de tijd niet meer in het vlees te leven... Laten daarom zij die naar Gods wil lijden, hun zielen vertrouwen aan een getrouwe Schepper, terwijl zij het goede doen." 1 Petrus 4:1
In Romeinen 5:3-5 staat:
"En niet alleen dit, maar wij verheugen ons ook in onze verdrukkingen, wetende dat de verdrukking volharding brengt; en volharding, beproefd karakter; en beproefd karakter, hoop; en de hoop stelt niet teleur, omdat de liefde Gods in onze harten is uitgestort door de Heilige Geest, die ons gegeven is."
Er is een voortdurend thema in het hele Nieuwe Testament dat de weg die Jezus ging lijden, zwakheid en vernedering was en als Zijn beloning van de Vader - verheerlijking. Wij als de jongere broers en zussen van de Eerstgeboren Zoon hebben een soortgelijke weg te gaan:
"De Geest zelf getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn, en als kinderen, dan erfgenamen - erfgenamen van God en mede-erfgenamen met Christus, op voorwaarde dat wij met Hem lijden, zodat wij ook met Hem verheerlijkt worden." Romeinen 8:16,17
En opnieuw,
"Hebt onder u deze instelling, die de uwe is in Christus Jezus, die, hoewel Hij een gestalte Gods had, de gelijkheid aan God niet voor grijpbaar hield, maar Zichzelf tot niets gemaakt heeft, en de gestalte van een dienstknecht aangenomen heeft, en in de gelijkenis der mensen geboren is. En in menselijke vorm gevonden, heeft hij zich vernederd door gehoorzaam te worden tot de dood, zelfs de dood aan een kruis. Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam gegeven die boven elke naam verheven is" Filippenzen 2:5-9
Het doel van het Evangelie is niet in de eerste plaats om de wereld te bevrijden van lijden (hoewel dat wel het eindresultaat zal zijn). Het doel ervan is ons met God te verenigen, ons te bevrijden uit de macht van de zonde en ons klaar te maken voor de eeuwigheid met Hem. Ik denk dat het dit aspect van het Evangelie is dat de Bethelieten erg verkeerd hebben begrepen. Het is een heel kleine accentverschuiving, maar het kan een wereld van verschil maken. Iemands denken in dit opzicht zal duidelijker worden in zijn bediening voor hen die nog niet gelovig zijn.
Als onze zending op aarde is de wereld te bevrijden van lijden, dan zal ik mij bezighouden met het genezen van zieken, het voeden van armen en alles in het werk stellen om het de hele wereld zo comfortabel en zo aangenaam mogelijk te maken. Maar als mijn blik gericht is op de eeuwigheid, dan is mijn belangrijkste missie mijn " zendingsopdracht van de verzoening " (2 Korintiërs 5:18). Onze eerste verantwoordelijkheid is de verlorenen te waarschuwen en voor te bereiden op de wederkomst van Christus door hen met de Vader te verzoenen door het Evangelie. Het is waar dat zowel Paulus als Jezus veel wonderen hebben verricht, maar dat was niet met de bedoeling om het lijden op aarde uit te roeien, maar veeleer om het Koninkrijk te bewijzen waaraan zij zoveel tijd besteedden om het te verkondigen.
Jezus kwam om de werken van satan te vernietigen en genezing te brengen aan de mensheid en daarom pakte Hij het probleem bij de wortel aan. De wortel is opstand tegen God, dus daar begon Hij Zijn meest dringende genezingswerk. Door Zijn dood aan het kruis maakte Hij het mogelijk dat wij met God verzoend konden worden. Hij verlost de gevallen mensheid door "het bad van de wedergeboorte en de vernieuwing door de Heilige Geest" (Titus 3:5). Als verzoende kinderen van God beginnen wij de eerste vruchten te ervaren van het komende Koninkrijk, het Koninkrijk waarin de heerschappij van Christus ten volle zal worden gerealiseerd.
Jezus maakt alle dingen nieuw en Hij is het vernieuwingsproces in ons begonnen. Voordat Hij de nieuwe aarde kan bewonen, heeft Hij eerst een Koninkrijk nodig van mensen die opnieuw geboren zijn, een volk dat zich heeft voorbereid, dat zijn kleed heeft schoongewassen in Zijn bloed, dat zich heeft gezalfd met de olie van Zijn Geest.
Tussen de Tijden
Het is waar dat Jezus een einde zal maken aan alle lijden. Het is ook waar dat het Evangelie "het antwoord is op elk probleem, conflict en ellende op de aarde", maar wanneer kunnen we volmaakte vrede op aarde verwachten? Dat zal zijn bij Zijn tweede komst, wanneer Hij alle kwaad overwint en de goddelozen oordeelt. Het is op dat moment dat de zonde zelf voor altijd zal zijn overwonnen, zodat zelfs de verleiding om te zondigen zal zijn verdwenen. Christus zal het werk voltooien dat Hij in ons begonnen is en wij zullen zedelijke volmaaktheid bereiken, want "wanneer Christus verschijnt, zullen wij Hem gelijk zijn, want wij zullen Hem zien zoals Hij is."(1 Johannes 3:2) Wij bevinden ons dus in een tussenfase. De mensheid was getuige van Christus' definitieve overwinning op satan aan het kruis, en nu werken en wachten wij met Christus, die op dat moment "aan de rechterhand van God is gaan zitten, en van toen af aan heeft gewacht totdat zijn vijanden tot een voetbank voor zijn voeten zullen zijn gemaakt." (Hebreeën 10:13,14)
Het is van groot belang in onze bediening van het Evangelie dat wij de tijden herkennen waarin wij ons bevinden. Jezus stelt Zijn tweede wederkomst opzettelijk uit uit vriendelijkheid en geduld voor hen die zich nog niet met Hem hebben verzoend (2 Petrus 3:9). Het is onze dringende plicht om alle middelen die ons ter beschikking staan te gebruiken om de mensen klaar te maken voor de spoedige wederkomst van Christus. Wij bewijzen de mensen in deze wereld de grootste slechte dienst als wij wel in hun tijdelijke noden voorzien, maar hun meest dringende behoefte over het hoofd zien, die erin bestaat met de Vader verzoend te worden.
Het is niet de bedoeling van dit artikel om een spelbreker te zijn en te beweren dat we nu geen van de voordelen van het toekomstige Koninkrijk kunnen genieten (zoals genezing, voorziening, enz.). Het is eerder mijn bedoeling om een valse leer te verbeteren die zegt dat we nu alle voordelen kunnen hebben. Er is veel waar we nog naar uitkijken en op wachten (en zelfs versnellen) - de dingen die vervuld zullen worden bij Jezus' heerlijke tweede komst.
Een Apostolische Levensstijl
Paulus' leven was een beeldend bewijs van zijn eigen woorden, dat "wij deze schat hebben in kruiken van klei, om te tonen dat de overtreffende kracht aan God toebehoort en niet aan ons". (2 Korintiërs 4:7) De "schat" is het "licht van de kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus". De kracht van God werd niet alleen getoond in de tekenen die gepaard gingen met het Evangelie dat Paulus verkondigde, het was dezelfde kracht die hem onderhield. Het beeld dat hij gebruikt om zichzelf te beschrijven is dat van een broze pot van klei. Hij was zich zeer bewust van zijn eigen zwakheid, niet als een uiting van valse bescheidenheid, maar als een dagelijkse realiteit. Hij gaat verder met te zeggen,
"Wij zijn in alle opzichten verdrukt, maar niet verslagen; verward, maar niet tot wanhoop gedreven; vervolgd, maar niet verlaten; terneergeslagen, maar niet vernietigd; altijd dragen wij in ons lichaam de dood van Jezus, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt."
Bij elke beproeving die hij doormaakte, was de genade van God ook aanwezig om hem te ondersteunen.
Paulus had een van de meest stormachtige levens die ik ken, en dit is de manier waarop hij het allemaal begreep,
"Want wij willen niet, broeders, dat gij niet weet, welke verdrukking wij in Asia hebben ondervonden. Want wij waren zo zwaar belast dat wij aan het leven zelf twijfelden. Wij voelden zelfs dat wij het oordeel van de dood hadden ontvangen. Maar dat was om ons niet op onszelf te doen vertrouwen, maar op God, die de doden opwekt. Hij heeft ons uit zo'n dodelijk gevaar bevrijd, en Hij zal ons bevrijden." 1 Korintiërs 1:8-10
Volgens Johnson heeft Jezus "geleden zodat wij niet hoefden te lijden". Door dit te zeggen had hij duidelijk niet de apostolische levensstijl van Paulus in gedachten. Paulus schaamde zich niet voor het lijden dat hij doorstond toen hij Christus volgde, alsof het evangelie op de een of andere manier had gefaald. Integendeel, hij gaat er juist prat op en noemt ze zelfs op ter verdediging van zijn bediening:
"Zijn zij dienaren van Christus? Ik ben een betere - ik spreek als een bezetene - met veel grotere arbeid, veel meer gevangennemingen, met ontelbare slaagslagen, en vaak bijna dood. Vijf keer ontving ik door de handen van de Joden de veertig zweepslagen min één. Drie keer werd ik met stokken geslagen. Een keer werd ik gestenigd. 3 keer leed ik schipbreuk; een nacht en een dag was ik stuurloos op zee; op vele reizen, in gevaar van rivieren, gevaar van rovers, gevaar van mijn eigen volk, gevaar van heidenen, gevaar in de stad, gevaar in de woestijn, gevaar op zee, gevaar van valse broeders; in zwoegen en tegenspoed, door vele slapeloze nachten, in honger en dorst, vaak zonder voedsel, in koude en blootheid." 2 Korintiërs 11:23-27
Paulus scheidt het "geestelijke" lijden van vervolging voor het Evangelie niet van het soort dagelijkse beproevingen en angsten waarmee wij nog steeds te maken hebben: schipbreuk [autopech?], gevaar van rivieren, gevaar van rovers, slapeloze nachten, enz. Johnson heeft het bij het verkeerde eind als hij sommige vormen van lijden toelaat, omdat het geestelijk is en de mogelijkheid van andere afwijst, omdat ze natuurlijk zijn. En hoe zit het met ziekte? Lijdt Paulus aan ziekte zoals wij? Ja, dat deed hij, zoals hij hier beschrijft,
"Zoals u weet, was het vanwege een ziekte dat ik u voor het eerst het evangelie verkondigde. Hoewel mijn ziekte een beproeving voor u was, hebt u mij niet met spot of smaad behandeld. In plaats daarvan verwelkomde u mij alsof ik een engel van God was, alsof ik Christus Jezus zelf was." Galaten 4:13-14
Ziekte was een beproeving die Paulus en zijn hele team op verschillende momenten ondergingen en het is verkeerd om hem of iemand anders af te kraken voor hun gebrek aan geloof hierin,
"Dat lijden en pijn voortkomen uit het kwaad mag niet worden ontkend; dat ze het directe gevolg zijn van ons eigen kwaad - of gebrek aan geloof, zoals sommigen het willen - moet niet alleen worden betwijfeld, maar krachtig worden verworpen als volkomen onbekend met Paulus. Het resultaat van deze opvatting is iets van een overdreven waargemaakt eschatologisch perspectief, waarbij de nadruk wordt gelegd op het nu al, met verwaarlozing van het nog niet, wat tot gevolg heeft dat de Geest op een on-Paulijnse manier wordt gezien als aanwezig in kracht, terwijl zwakte in het nu wordt ontkend als onterend voor God"[8].
In plaats van zich te schamen voor zijn lijden zegt Paulus: "Als ik mij moet beroemen, dan zal ik mij beroemen op de dingen die mijn zwakheid tonen." (2 Korintiërs 11:30) Wij hoeven ons dus ook niet te schamen voor onze zwakheden, maar laten we onze beproevingen en de zwakheden die zij in ons aan het licht brengen, beschouwen als een nieuwe gelegenheid om de heerlijkheid van God in ons leven te openbaren.
Toen de discipelen Jezus vroegen over een blindgeboren man, zeiden zij: "Rabbi, wie heeft gezondigd, deze man of zijn ouders, dat hij blind geboren is?" Jezus antwoordde: " Deze man heeft niet gezondigd, noch zijn ouders, maar het was zodat de werken Gods in hem openbaar zouden worden." (Johannes 9:2,3) Is ons begrip van God groot genoeg om dit toe te laten? Dat Hij verheerlijkt wordt in onze beproevingen en in onze overwinningen? Ik hoop van wel.
Genezing in het Koninkrijk
Wij merken dat God van tevoren de goede werken bepaalt die Hij voor ons heeft om te doen, en Hij rust ons uit voor de taak. Hij onderhoudt onze sterfelijke lichamen om de afstand te gaan en Hij heeft voorzieningen gemaakt voor onze genezing binnen de kerk. Aan sommigen heeft Hij gaven van genezing gegeven om heiligen die ziek zijn te dienen. In Jakobus 5 leren wij dat God aan de oudsten in de plaatselijke kerk de bevoegdheid heeft gegeven om voor de zieken te bidden en hen te genezen. Er is ook de meer algemene vorm van gebed van iedere gelovige, dat God zal horen en beantwoorden. In het Woord en in de praktijk vinden we dat God ons gezondheid schenkt door deze genademiddelen te gebruiken.
Maar uiteindelijk stellen we het noodzakelijke uit. De Bijbel zegt: "Vlees en bloed kunnen het koninkrijk Gods niet bezitten, en het bederfelijke bezit het onvergankelijke niet... Want dit vergankelijke lichaam moet het onvergankelijke aandoen, en dit sterfelijke lichaam moet onsterfelijkheid aandoen." (1 Korintiërs 15:50,53) Dit heeft een diepgaande invloed op onze perceptie van de dingen. We kunnen het ons niet veroorloven te leven voor wat tijdelijk is, zoals Paulus verder zegt,
"Dus verliezen we de moed niet. Hoewel onze uiterlijke mens vergaat, wordt onze innerlijke mens van dag tot dag vernieuwd. Want deze lichte, kortstondige beproeving bereidt ons een eeuwig gewicht van heerlijkheid, dat alle vergelijking te boven gaat, omdat wij niet kijken naar de dingen die gezien worden, maar naar de dingen die ongezien zijn. Want de dingen die gezien worden zijn vergankelijk, maar de dingen die onzichtbaar zijn, zijn eeuwig". 2 Korintiërs 4:16-18
God bereidt een volk voor op Zijn Eeuwig Koninkrijk, dat wordt bestuurd door de Koning der gerechtigheid. Zijn wij bereid om te verdragen, te volharden en ons te onderwerpen aan de processen van God, hoe pijnlijk ze ook mogen zijn, voor onze heiliging en de vooruitgang van Zijn Koninkrijk? Zijn wij bereid een apostolische levensstijl te leiden waarin wij getuige zijn van de ontzagwekkende kracht van God in ons eigen leven en in het leven van anderen, maar die vaak ten koste van onszelf gaat en vaak wanneer wij op ons zwakst zijn?
Het Tijdelijke en het Eeuwige
De vraag is - als we ons richten op de wederopbouw van steden, het genezen van mensenlichamen en het werken aan wereldvrede, lopen we dan niet in de val waar het Nieuwe Testament ons zo vaak voor waarschuwt? In plaats van te leven met de hoop op de eeuwigheid in onze gedachten, beginnen we een veel grotere zaak te maken van onze eigen omstandigheden op aarde.
Zo zien we een accentverschuiving van wat ongezien en eeuwig is naar wat gezien en tijdelijk is. In plaats van de innerlijke vernieuwing te waarderen, maken wij ons zorgen over het uiterlijke, dat aan het vergaan is. We weten dat God zich wel zorgen maakt over ons lichaam, maar Hij maakt zich nog meer zorgen over heiligheid. Soms laat Hij ons langer wachten op bevrijding van onze uiterlijke problemen dan ons prettig lijkt, omdat zij het karakter in ons voortbrengen dat ons geschikt maakt voor de nieuwe aarde waar gerechtigheid woont.
Als wij "de hemel per halve hectare" beloven aan deze kant van de eeuwigheid, dan moeten wij ernstig herzien welk Evangelie wij verkondigen, omdat wij beloften doen die Jezus niet heeft gedaan. Een christen die geboren is in een cultuur waar wonderen de boventoon voeren, zal de verlossende aard van het lijden niet waarderen. In plaats daarvan zal hij het eerder abnormaal en irritant vinden dan behulpzaam bij de vorming van heiligheid.
Geloven in het Onmogelijke
Ik ben het met Johnson eens dat "het de Heer tot oneer brengt Zijn werk te miskennen om onze moeite om te geloven in het onmogelijke te rechtvaardigen". Als volgelingen van Christus hebben wij de natuurlijke neiging om ons te richten op wat mogelijk en haalbaar is in ons eigen kunnen, in plaats van op wat alleen haalbaar is door de kracht van de Geest. Wij moeten blijven strijden voor de wonderbaarlijke tussenkomsten van God in onze levens en ons hoeden voor elke theologie of houding die de kracht van God uitsluit van onze bediening. Tegelijkertijd durven we geen leer te formuleren die bepaalde aspecten van het Koninkrijk die getuigen van overwinning, benadrukt ten koste van andere, even belangrijke aspecten van het Koninkrijk die volharding en opoffering van ons vragen.
Wat mij des te meer verdriet doet, is dat er velen zijn die de wonderen die in Bethel worden verricht, beschouwen als een bevestiging van de leer die zij onderwijzen, alsof zij willen zeggen: "als het werkt, moet het wel juist zijn". De trieste waarheid is dat als wij een bediening van tekenen en wonderen tot doel van ons leven maken, wij onze erfenis in Christus al verspeeld hebben (Mattheüs 7:22).
Conclusie
Een juist begrip van hoe het Koninkrijk van God zal worden voltooid, vervult ons met nieuw enthousiasme voor de taak die voor ons ligt en geeft ons kracht om vol te houden. Net zoals Johannes de Doper het volk Israël voorbereidde en hen wees op de komende Christus, hebben wij de ontzagwekkende verantwoordelijkheid om de voorlopers te zijn, de eerstelingen van de terugkerende en verheerlijkte Koning van de hemel, die op het punt staat om zijn eeuwige thuis bij ons te maken! Daarom offeren wij ons leven op als levende offers.
Wij zijn de helderste lichten in een wereld die steeds donkerder wordt, totdat de nieuwe dag aanbreekt en de Zoon in al zijn glans naar beneden straalt. Wij dragen deze schat in kruiken van klei, terwijl wij voortdurend getuigen dat de kracht niet van onszelf komt, maar van Hem die ons doet herrijzen en ons redt uit elke beproeving en ellende. Dit is de apostolische levensstijl waartoe Hij ons geroepen heeft. Durft u het aan?
Ons leven vertegenwoordigt de tegenstrijdigheid van het Koninkrijk - wij zijn burgers van een Hemels Koninkrijk, maar leven in een aards Koninkrijk. We zijn wedergeboren als eeuwige, geestelijke wezens, maar toch vergaan we naar buiten toe. Wij zijn heilig gemaakt, maar strijden nog steeds met de zonde. Wij ervaren opstandingskracht maar zijn voortdurend overgeleverd aan de dood. Wij zijn producten van het Koninkrijk dat wij prediken - het Koninkrijk dat gekomen is, het Koninkrijk dat doorbreekt in het hier en nu en het Koninkrijk dat nog komt. De wonderen die ons omringen getuigen van dit andere Koninkrijk, dit Koninkrijk dat bij de opstanding van Jezus over satan heeft getriomfeerd en dat uiteindelijk bij de wederkomst van de Koning in volmaakte stijl zal overwinnen.
Referenties
[1] Deze zin verwijst naar de levensstijl van een gelovige die de grote opdracht uitvoert om "de hele wereld in te gaan en discipelen te maken".
[2] Kris Vallotton is een zeer invloedrijke onderwijspredikant in het team met Bill Johnson in Bethel Church.
[3] Vallotton, Kris (2013-04-23). How Heaven Invades Earth: Transform the World Around You (pp. 200-201). Baker Publishing Group. Kindle Edition.
[4] Dit is een samenvatting van Vallottons conclusies uit de profetische passages in Jesaja. [5] Zie Matteüs 24
[6] Vallotton, Kris (2013-04-23). How Heaven Invades Earth: Transform the World Around You (p. 208). Baker Publishing Group. Kindle Edition.
[7] Vallotton, Kris (2013-04-23). How Heaven Invades Earth: Transform the World Around You (p. 207). Baker Publishing Group. Kindle Edition.
[8] Gordon Fee. Paul, the Spirit and the People of God. 142
"Het lijden van Jezus kwam tot uiting in de vervolging die Hij onderging en in de last die Hij voor de mensen droeg. Hij leed niet door ziekte. Dat moet weggehaald worden uit ons idee van christelijk lijden. Het is zinloos iets te dragen onder het mom van de wil van God, wanneer het iets is dat Hij gekocht heeft om de macht ervan over ons te verbreken. Een extra inzicht dat we moeten onthouden is dat Hij leed zodat wij niet hoefden te lijden. Hij droeg bijvoorbeeld striemen op Zijn lichaam, aangebracht door een Romeinse soldaat, zodat wij door Zijn offer genezen kunnen worden.
Als dit lijden van Hem niet genoeg was, wat heeft het dan opgeleverd? Als deze misvatting wordt doorgezet, komt de hele kwestie van bekering en vergeving van zonden op losse schroeven te staan. Het is waar dat het lijden van Jezus nog niet volkomen is, maar het heeft te maken met onze roeping tot een rechtvaardig leven in een onrechtvaardige wereld. Dit legt een druk op ons leven die kan gaan van vervolging, omdat we voor Christus leven tot de lasten die we dragen als getuigen voor onze hemelse Vader, waar we de verlorenen bepleiten.
Wanneer wij ermee instemmen dat ziekte, pijn en armoede worden gezien als de instrumenten die God gebruikt om ons meer op Jezus te laten lijken, hebben wij deelgenomen aan een heel schaamtevolle daad. Het is duidelijk dat Hij ze kan gebruiken, zoals Hij ook in staat is de duivel zelf voor Zijn doeleinden te gebruiken. (Hij kan winnen met een paar tweeën.) Maar om te denken dat deze dingen in ons leven worden toegepast door Zijn wil, of dat Hij zulke dingen goedkeurt, is het afbreken van het werk op Golgotha. Om dat te doen moet men het leven van Christus en het doel van het kruis helemaal negeren. Niemand van ons zou zeggen dat Hij stierf voor mijn zonden, maar nog steeds van plan is dat ik vastzit aan zondige gewoonten. Ook betaalde Hij niet voor mijn genezing en bevrijding, zodat ik in pijn en ziekte kon doorgaan. Zijn voorzienigheid in zulke dingen is niet figuurlijk: het is werkelijk. Bovendien doet het de Heer oneer aan om Zijn werk te verloochenen om onze moeilijkheid om te geloven in het onmogelijke te verantwoorden. Het is tijd om de kern van het Evangelie onder ogen te zien en het te vertellen voor wat het is. Het is het antwoord voor elk dilemma, conflict, en beproeving op de planeet. Verkondig het met vrijmoedigheid, en zie hoe Hij de aarde opnieuw zal veroveren." [Bill Johnson, Oog in oog met God].
Inleiding
We moeten Bill Johnson en zijn mede-bijbelleraren bij Bethel beschouwen als broeders in Christus; er is voldoende bewijs dat zij een oprechte liefde voor Jezus hebben. Hoewel dit waar blijft, is Bethels onderwijs over het Koninkrijk een unieke uitlegging van waar de boodschap van het Evangelie in essentie over gaat en dit zou ons moeten stilzetten voor een nader onderzoek. Volgens Bill Johnson is het Evangelie "het antwoord op elk dilemma, conflict en lijden op de planeet". Het is een terugkerend punt van zijn overtuiging dat het de taak van de christen is om het middel te zijn, waardoor "de hemel de aarde binnendringt". Daarom zou alles wat wij op aarde meemaken en wat niet in overeenstemming is met de werkelijkheid in de hemel, door christenen niet toegestaan mogen worden.
Ik zal proberen aan te geven dat, hoewel een deel van dit onderwijs een kern van waarheid heeft, het uiteindelijk leidt tot ongezonde christenen als het wordt verwijderd uit de rest van Jezus' onderwijs en wordt benadrukt met verwaarlozing van andere belangrijke kenmerken van het Koninkrijk.
Wat bedoelde Jezus dan, toen Hij ons leerde bidden: "Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel"? Johnson interpreteert dit zo, dat wij als gelovigen de hemel naar deze aarde moeten trekken, door geloof. Volgens deze denkwijze moeten wij als gelovigen het Koninkrijk binnenhalen door wonderen te verrichten en de werken van de boze te vernietigen, zodat we hier een soort hemel kunnen maken. Is dit wat Jezus voor ogen had? In dit artikel zal ik uitpakken hoe Bethels begrip van het Koninkrijk van invloed kan zijn op de manier waarop wij de volgende dingen begrijpen: het Evangelie, verlossing, de eindtijd, lijden, en de apostolische levensstijl.[1]
De Hemel op Aarde
In zijn boek "Hoe de hemel de aarde binnenvalt" legt Kris Vallotton[2] uit hoe hij denkt dat dit er in de praktijk uit moet zien. Het beeld dat hij schetst begint er heel vreemd en verwarrend uit te zien. Hij citeert uitvoerig uit de profetie van het Oude Testament en begint het allemaal verkeerd toe te passen op onze tegenwoordige tijd. Laat mij een voorbeeld geven. Hij citeert Jesaja 2:2-4:
"Het zal geschieden, dat in het laatste der dagen de berg van het huis des HEREN zal opgericht worden als de allerhoogste der bergen, en zal verhoogd worden boven de heuvelen; en al de volken zullen daarheen stromen. En vele volken zullen komen en zeggen: "Komt, laten wij opgaan naar de berg des HEEREN, naar het huis van de God Jakobs, zodat Hij ons leert over Zijn wegen en zodat wij wandelen op Zijn paden." Want de wet zal uitgaan van Sion en het woord des HEREN van Jeruzalem. En Hij zal rechtspreken tussen de volken, en uitspraken doen voor vele volken; en zij zullen hun zwaarden tot ploegscharen slaan en hun speren tot snoeihaken. Volkeren zullen het zwaard niet meer opnemen tegen volkeren, en nooit meer zullen zij oorlog leren".
Hij gaat verder met de volgende uitleg van de tekst:
"Mediteer een tijdje over deze verzen en ze zullen je gelukkig maken! Volken zullen niet langer oorlog met elkaar voeren, omdat zij naar het huis van de Heer zullen komen en Gods wegen zullen leren. Zou dit er bijvoorbeeld toe kunnen leiden dat naties hun wapenfabrieken ombouwen tot fabrieken die verse producten voortbrengen om de wereld te voeden? Het is volkomen logisch als je Jesaja's profetie vergelijkt met de opdracht die Jezus ons gaf om alle volken tot discipelen te maken en hen vervolgens alles te leren wat Hij ons geleerd heeft (zie Matteüs 28: 19-20). Dit zou een van de manieren kunnen zijn waarop wij een zegen moeten zijn voor alle landen in de wereld."[3]
Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat mediteren over de wonderen van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde een diep gevoel van voldoening en vreugde oplevert. Maar wat nogal verbazingwekkend is, is dat Vallotton de huidige aarde in gedachten heeft, hier en nu, voordat Jezus terugkomt! Hij citeert de ene passage na de andere uit de profetie van het Oude Testament en past die toe op het hier en nu, zodat zich het volgende plaatje begint af te tekenen:
De kerk op aarde zal:
- Rechter zijn tussen de naties, en zal beslissingen nemen voor vele volkeren.
- De naties zullen hun zwaarden tot ploegscharen slaan en hun speren tot snoeihaken.
- Natie zal niet langer het zwaard tegen natie opheffen, en nooit zullen zij meer oorlog leren.
- Er zal geen einde komen aan de toename van Jezus' regering of van vrede.
- Steden en naties zullen worden herbouwd.
- We zullen het herstel van alle dingen zien.
- De overvloed van de zee zal aan de christenen worden overgegeven.
- Naties, koningen en mensen zullen van over de hele wereld naar ons toe komen om genezen, gered, bevrijd en om veranderd te worden.
- In ruil voor deze diensten - zal de rijkdom van de naties naar ons komen.
- Het kwaad zal niet toenemen in de eindtijd, maar in plaats daarvan zal het vernietigd worden.[4]
En dit alles zal geschieden vóór Jezus wederkomt om over de wereld te oordelen en te heersen!
Bij het lezen van deze beschrijving van "hoe de hemel de aarde binnendringt" komen er een aantal bezwaren in ons op. Het belangrijkste is dat deze interpretatie van de messiaanse profetie radicaal in strijd is met wat Jezus zelf ons heeft geleerd over de eindtijd![5] In zekere zin was dit domino-effect niet te voorkomen. Vallotton maakt dit citaat wanneer hij hun doctrinaire verschuiving beschrijft,
"Jack Taylor zei het zo: 'Het is moeilijk om mensen de hemel per halve hectare te geven, terwijl je gelooft dat alles in een handomdraai naar de hel gaat.'"[6]
Verder zegt hij: "Als we moeten bidden dat het op aarde zo zal zijn als in de hemel, en als we de opdracht hebben om 'alle volken tot discipelen te maken' (Mattheüs 28:19), dan is het toch logisch dat we een nieuwe aanpak van de eindtijd nodig hebben?"[7]
Laten we nog eens kijken naar het gebed dat aan de bron lijkt te liggen van veel van deze onduidelijkheid: "Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel." Moeten we dit Schriftwoord niet veel eenvoudiger verstaan? Vragen wij werkelijk aan God om het hemels te maken op aarde? In het leven van Jezus zien we Hem de genade van God aan veel mensen schenken, maar kunnen we zelfs in Zijn leven eerlijk zeggen dat Hij een hemel op aarde maakte op de plaatsen waar Hij diende? Er was diepe bekering, genezing en wonderen, dat is zeker, maar het was zeker niet het einde van alle ellende voor die steden.
Dit brengt mij op een ander argument. Onze toekomst met Jezus in de hemel is de "vreugde die ons wacht". Het hele punt van de hemel is dat het heel anders is dan op aarde. De belofte waar wij ons aan vastklampen is dat als wij Jezus trouw dienen in dit leven, wij een erfenis van Hem zullen ontvangen, dat wij bevrijd zullen worden van alle beproevingen en pijn die onze dagelijkse werkelijkheid zijn. Het zal nooit zijn als de hemel op aarde. Een korte geschiedenisles zal dit punt duidelijk maken. Toen Adam en Eva in opstand kwamen tegen God, vervloekte God hen en vervloekte de aarde waar wij nog steeds wonen. Als gevolg van de vloek zei God dat in de eeuwen daarna: het werk zwaar zou zijn, de geboorte van kinderen pijnlijk, en de dood onontkoombaar zou zijn.
Zelfs sinds de verzoening die Jezus aan het kruis voor ons tot stand bracht, ervaren wij nog steeds de gevolgen van die vloek, zelfs als gelovigen. Ondanks deze vloek lijden wij nog steeds onder de gevolgen van: onze eigen zonden, de zonden van anderen, en de zonden van satan die tegen ons gericht zijn. Geen hoeveelheid wonderen zal een hemel op aarde maken. Niet alleen dat, maar Jezus maakte uitdrukkelijk duidelijk dat dit niet onze verwachting moet zijn van een leven in navolging van Hem. Hij zei: "In deze wereld zul je moeilijkheden hebben. Maar heb moed! Ik heb de wereld overwonnen." (Johannes 16:33)
Jezus wilde ons bewaren voor valse verwachtingen van hoe het zou zijn in Zijn dienst. Hij zei dat we de kosten moesten tellen voordat we ervoor kozen Hem te volgen, rekening houdend met het feit dat het een moeilijkere weg zou zijn om te volgen. Christenen een 'in bubbeltjes verpakte' versie van het Evangelie bijbrengen zal hen niet goed uitkomen wanneer zij door moeilijke tijden heen moeten volharden.
Lijden
Het is gewoon niet waar dat "Jezus heeft geleden zodat wij niet hoeven te lijden". Het is meer de waarheid dat, omdat Hij geleden heeft, wij kunnen verwachten te zullen lijden. Jezus leerde ons dat er een bevrijdend werk is dat in ons wordt gedaan door lijden. Laten we dit eens vanuit een Bijbels oogpunt bekijken:
"Daar dan Christus in het vlees geleden heeft, wapent u met dezelfde denkwijze, want wie in het vlees geleden heeft, heeft opgehouden van de zonde, om voor de rest van de tijd niet meer in het vlees te leven... Laten daarom zij die naar Gods wil lijden, hun zielen vertrouwen aan een getrouwe Schepper, terwijl zij het goede doen." 1 Petrus 4:1
In Romeinen 5:3-5 staat:
"En niet alleen dit, maar wij verheugen ons ook in onze verdrukkingen, wetende dat de verdrukking volharding brengt; en volharding, beproefd karakter; en beproefd karakter, hoop; en de hoop stelt niet teleur, omdat de liefde Gods in onze harten is uitgestort door de Heilige Geest, die ons gegeven is."
Er is een voortdurend thema in het hele Nieuwe Testament dat de weg die Jezus ging lijden, zwakheid en vernedering was en als Zijn beloning van de Vader - verheerlijking. Wij als de jongere broers en zussen van de Eerstgeboren Zoon hebben een soortgelijke weg te gaan:
"De Geest zelf getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn, en als kinderen, dan erfgenamen - erfgenamen van God en mede-erfgenamen met Christus, op voorwaarde dat wij met Hem lijden, zodat wij ook met Hem verheerlijkt worden." Romeinen 8:16,17
En opnieuw,
"Hebt onder u deze instelling, die de uwe is in Christus Jezus, die, hoewel Hij een gestalte Gods had, de gelijkheid aan God niet voor grijpbaar hield, maar Zichzelf tot niets gemaakt heeft, en de gestalte van een dienstknecht aangenomen heeft, en in de gelijkenis der mensen geboren is. En in menselijke vorm gevonden, heeft hij zich vernederd door gehoorzaam te worden tot de dood, zelfs de dood aan een kruis. Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam gegeven die boven elke naam verheven is" Filippenzen 2:5-9
Het doel van het Evangelie is niet in de eerste plaats om de wereld te bevrijden van lijden (hoewel dat wel het eindresultaat zal zijn). Het doel ervan is ons met God te verenigen, ons te bevrijden uit de macht van de zonde en ons klaar te maken voor de eeuwigheid met Hem. Ik denk dat het dit aspect van het Evangelie is dat de Bethelieten erg verkeerd hebben begrepen. Het is een heel kleine accentverschuiving, maar het kan een wereld van verschil maken. Iemands denken in dit opzicht zal duidelijker worden in zijn bediening voor hen die nog niet gelovig zijn.
Als onze zending op aarde is de wereld te bevrijden van lijden, dan zal ik mij bezighouden met het genezen van zieken, het voeden van armen en alles in het werk stellen om het de hele wereld zo comfortabel en zo aangenaam mogelijk te maken. Maar als mijn blik gericht is op de eeuwigheid, dan is mijn belangrijkste missie mijn " zendingsopdracht van de verzoening " (2 Korintiërs 5:18). Onze eerste verantwoordelijkheid is de verlorenen te waarschuwen en voor te bereiden op de wederkomst van Christus door hen met de Vader te verzoenen door het Evangelie. Het is waar dat zowel Paulus als Jezus veel wonderen hebben verricht, maar dat was niet met de bedoeling om het lijden op aarde uit te roeien, maar veeleer om het Koninkrijk te bewijzen waaraan zij zoveel tijd besteedden om het te verkondigen.
Jezus kwam om de werken van satan te vernietigen en genezing te brengen aan de mensheid en daarom pakte Hij het probleem bij de wortel aan. De wortel is opstand tegen God, dus daar begon Hij Zijn meest dringende genezingswerk. Door Zijn dood aan het kruis maakte Hij het mogelijk dat wij met God verzoend konden worden. Hij verlost de gevallen mensheid door "het bad van de wedergeboorte en de vernieuwing door de Heilige Geest" (Titus 3:5). Als verzoende kinderen van God beginnen wij de eerste vruchten te ervaren van het komende Koninkrijk, het Koninkrijk waarin de heerschappij van Christus ten volle zal worden gerealiseerd.
Jezus maakt alle dingen nieuw en Hij is het vernieuwingsproces in ons begonnen. Voordat Hij de nieuwe aarde kan bewonen, heeft Hij eerst een Koninkrijk nodig van mensen die opnieuw geboren zijn, een volk dat zich heeft voorbereid, dat zijn kleed heeft schoongewassen in Zijn bloed, dat zich heeft gezalfd met de olie van Zijn Geest.
Tussen de Tijden
Het is waar dat Jezus een einde zal maken aan alle lijden. Het is ook waar dat het Evangelie "het antwoord is op elk probleem, conflict en ellende op de aarde", maar wanneer kunnen we volmaakte vrede op aarde verwachten? Dat zal zijn bij Zijn tweede komst, wanneer Hij alle kwaad overwint en de goddelozen oordeelt. Het is op dat moment dat de zonde zelf voor altijd zal zijn overwonnen, zodat zelfs de verleiding om te zondigen zal zijn verdwenen. Christus zal het werk voltooien dat Hij in ons begonnen is en wij zullen zedelijke volmaaktheid bereiken, want "wanneer Christus verschijnt, zullen wij Hem gelijk zijn, want wij zullen Hem zien zoals Hij is."(1 Johannes 3:2) Wij bevinden ons dus in een tussenfase. De mensheid was getuige van Christus' definitieve overwinning op satan aan het kruis, en nu werken en wachten wij met Christus, die op dat moment "aan de rechterhand van God is gaan zitten, en van toen af aan heeft gewacht totdat zijn vijanden tot een voetbank voor zijn voeten zullen zijn gemaakt." (Hebreeën 10:13,14)
Het is van groot belang in onze bediening van het Evangelie dat wij de tijden herkennen waarin wij ons bevinden. Jezus stelt Zijn tweede wederkomst opzettelijk uit uit vriendelijkheid en geduld voor hen die zich nog niet met Hem hebben verzoend (2 Petrus 3:9). Het is onze dringende plicht om alle middelen die ons ter beschikking staan te gebruiken om de mensen klaar te maken voor de spoedige wederkomst van Christus. Wij bewijzen de mensen in deze wereld de grootste slechte dienst als wij wel in hun tijdelijke noden voorzien, maar hun meest dringende behoefte over het hoofd zien, die erin bestaat met de Vader verzoend te worden.
Het is niet de bedoeling van dit artikel om een spelbreker te zijn en te beweren dat we nu geen van de voordelen van het toekomstige Koninkrijk kunnen genieten (zoals genezing, voorziening, enz.). Het is eerder mijn bedoeling om een valse leer te verbeteren die zegt dat we nu alle voordelen kunnen hebben. Er is veel waar we nog naar uitkijken en op wachten (en zelfs versnellen) - de dingen die vervuld zullen worden bij Jezus' heerlijke tweede komst.
Een Apostolische Levensstijl
Paulus' leven was een beeldend bewijs van zijn eigen woorden, dat "wij deze schat hebben in kruiken van klei, om te tonen dat de overtreffende kracht aan God toebehoort en niet aan ons". (2 Korintiërs 4:7) De "schat" is het "licht van de kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus". De kracht van God werd niet alleen getoond in de tekenen die gepaard gingen met het Evangelie dat Paulus verkondigde, het was dezelfde kracht die hem onderhield. Het beeld dat hij gebruikt om zichzelf te beschrijven is dat van een broze pot van klei. Hij was zich zeer bewust van zijn eigen zwakheid, niet als een uiting van valse bescheidenheid, maar als een dagelijkse realiteit. Hij gaat verder met te zeggen,
"Wij zijn in alle opzichten verdrukt, maar niet verslagen; verward, maar niet tot wanhoop gedreven; vervolgd, maar niet verlaten; terneergeslagen, maar niet vernietigd; altijd dragen wij in ons lichaam de dood van Jezus, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt."
Bij elke beproeving die hij doormaakte, was de genade van God ook aanwezig om hem te ondersteunen.
Paulus had een van de meest stormachtige levens die ik ken, en dit is de manier waarop hij het allemaal begreep,
"Want wij willen niet, broeders, dat gij niet weet, welke verdrukking wij in Asia hebben ondervonden. Want wij waren zo zwaar belast dat wij aan het leven zelf twijfelden. Wij voelden zelfs dat wij het oordeel van de dood hadden ontvangen. Maar dat was om ons niet op onszelf te doen vertrouwen, maar op God, die de doden opwekt. Hij heeft ons uit zo'n dodelijk gevaar bevrijd, en Hij zal ons bevrijden." 1 Korintiërs 1:8-10
Volgens Johnson heeft Jezus "geleden zodat wij niet hoefden te lijden". Door dit te zeggen had hij duidelijk niet de apostolische levensstijl van Paulus in gedachten. Paulus schaamde zich niet voor het lijden dat hij doorstond toen hij Christus volgde, alsof het evangelie op de een of andere manier had gefaald. Integendeel, hij gaat er juist prat op en noemt ze zelfs op ter verdediging van zijn bediening:
"Zijn zij dienaren van Christus? Ik ben een betere - ik spreek als een bezetene - met veel grotere arbeid, veel meer gevangennemingen, met ontelbare slaagslagen, en vaak bijna dood. Vijf keer ontving ik door de handen van de Joden de veertig zweepslagen min één. Drie keer werd ik met stokken geslagen. Een keer werd ik gestenigd. 3 keer leed ik schipbreuk; een nacht en een dag was ik stuurloos op zee; op vele reizen, in gevaar van rivieren, gevaar van rovers, gevaar van mijn eigen volk, gevaar van heidenen, gevaar in de stad, gevaar in de woestijn, gevaar op zee, gevaar van valse broeders; in zwoegen en tegenspoed, door vele slapeloze nachten, in honger en dorst, vaak zonder voedsel, in koude en blootheid." 2 Korintiërs 11:23-27
Paulus scheidt het "geestelijke" lijden van vervolging voor het Evangelie niet van het soort dagelijkse beproevingen en angsten waarmee wij nog steeds te maken hebben: schipbreuk [autopech?], gevaar van rivieren, gevaar van rovers, slapeloze nachten, enz. Johnson heeft het bij het verkeerde eind als hij sommige vormen van lijden toelaat, omdat het geestelijk is en de mogelijkheid van andere afwijst, omdat ze natuurlijk zijn. En hoe zit het met ziekte? Lijdt Paulus aan ziekte zoals wij? Ja, dat deed hij, zoals hij hier beschrijft,
"Zoals u weet, was het vanwege een ziekte dat ik u voor het eerst het evangelie verkondigde. Hoewel mijn ziekte een beproeving voor u was, hebt u mij niet met spot of smaad behandeld. In plaats daarvan verwelkomde u mij alsof ik een engel van God was, alsof ik Christus Jezus zelf was." Galaten 4:13-14
Ziekte was een beproeving die Paulus en zijn hele team op verschillende momenten ondergingen en het is verkeerd om hem of iemand anders af te kraken voor hun gebrek aan geloof hierin,
"Dat lijden en pijn voortkomen uit het kwaad mag niet worden ontkend; dat ze het directe gevolg zijn van ons eigen kwaad - of gebrek aan geloof, zoals sommigen het willen - moet niet alleen worden betwijfeld, maar krachtig worden verworpen als volkomen onbekend met Paulus. Het resultaat van deze opvatting is iets van een overdreven waargemaakt eschatologisch perspectief, waarbij de nadruk wordt gelegd op het nu al, met verwaarlozing van het nog niet, wat tot gevolg heeft dat de Geest op een on-Paulijnse manier wordt gezien als aanwezig in kracht, terwijl zwakte in het nu wordt ontkend als onterend voor God"[8].
In plaats van zich te schamen voor zijn lijden zegt Paulus: "Als ik mij moet beroemen, dan zal ik mij beroemen op de dingen die mijn zwakheid tonen." (2 Korintiërs 11:30) Wij hoeven ons dus ook niet te schamen voor onze zwakheden, maar laten we onze beproevingen en de zwakheden die zij in ons aan het licht brengen, beschouwen als een nieuwe gelegenheid om de heerlijkheid van God in ons leven te openbaren.
Toen de discipelen Jezus vroegen over een blindgeboren man, zeiden zij: "Rabbi, wie heeft gezondigd, deze man of zijn ouders, dat hij blind geboren is?" Jezus antwoordde: " Deze man heeft niet gezondigd, noch zijn ouders, maar het was zodat de werken Gods in hem openbaar zouden worden." (Johannes 9:2,3) Is ons begrip van God groot genoeg om dit toe te laten? Dat Hij verheerlijkt wordt in onze beproevingen en in onze overwinningen? Ik hoop van wel.
Genezing in het Koninkrijk
Wij merken dat God van tevoren de goede werken bepaalt die Hij voor ons heeft om te doen, en Hij rust ons uit voor de taak. Hij onderhoudt onze sterfelijke lichamen om de afstand te gaan en Hij heeft voorzieningen gemaakt voor onze genezing binnen de kerk. Aan sommigen heeft Hij gaven van genezing gegeven om heiligen die ziek zijn te dienen. In Jakobus 5 leren wij dat God aan de oudsten in de plaatselijke kerk de bevoegdheid heeft gegeven om voor de zieken te bidden en hen te genezen. Er is ook de meer algemene vorm van gebed van iedere gelovige, dat God zal horen en beantwoorden. In het Woord en in de praktijk vinden we dat God ons gezondheid schenkt door deze genademiddelen te gebruiken.
Maar uiteindelijk stellen we het noodzakelijke uit. De Bijbel zegt: "Vlees en bloed kunnen het koninkrijk Gods niet bezitten, en het bederfelijke bezit het onvergankelijke niet... Want dit vergankelijke lichaam moet het onvergankelijke aandoen, en dit sterfelijke lichaam moet onsterfelijkheid aandoen." (1 Korintiërs 15:50,53) Dit heeft een diepgaande invloed op onze perceptie van de dingen. We kunnen het ons niet veroorloven te leven voor wat tijdelijk is, zoals Paulus verder zegt,
"Dus verliezen we de moed niet. Hoewel onze uiterlijke mens vergaat, wordt onze innerlijke mens van dag tot dag vernieuwd. Want deze lichte, kortstondige beproeving bereidt ons een eeuwig gewicht van heerlijkheid, dat alle vergelijking te boven gaat, omdat wij niet kijken naar de dingen die gezien worden, maar naar de dingen die ongezien zijn. Want de dingen die gezien worden zijn vergankelijk, maar de dingen die onzichtbaar zijn, zijn eeuwig". 2 Korintiërs 4:16-18
God bereidt een volk voor op Zijn Eeuwig Koninkrijk, dat wordt bestuurd door de Koning der gerechtigheid. Zijn wij bereid om te verdragen, te volharden en ons te onderwerpen aan de processen van God, hoe pijnlijk ze ook mogen zijn, voor onze heiliging en de vooruitgang van Zijn Koninkrijk? Zijn wij bereid een apostolische levensstijl te leiden waarin wij getuige zijn van de ontzagwekkende kracht van God in ons eigen leven en in het leven van anderen, maar die vaak ten koste van onszelf gaat en vaak wanneer wij op ons zwakst zijn?
Het Tijdelijke en het Eeuwige
De vraag is - als we ons richten op de wederopbouw van steden, het genezen van mensenlichamen en het werken aan wereldvrede, lopen we dan niet in de val waar het Nieuwe Testament ons zo vaak voor waarschuwt? In plaats van te leven met de hoop op de eeuwigheid in onze gedachten, beginnen we een veel grotere zaak te maken van onze eigen omstandigheden op aarde.
Zo zien we een accentverschuiving van wat ongezien en eeuwig is naar wat gezien en tijdelijk is. In plaats van de innerlijke vernieuwing te waarderen, maken wij ons zorgen over het uiterlijke, dat aan het vergaan is. We weten dat God zich wel zorgen maakt over ons lichaam, maar Hij maakt zich nog meer zorgen over heiligheid. Soms laat Hij ons langer wachten op bevrijding van onze uiterlijke problemen dan ons prettig lijkt, omdat zij het karakter in ons voortbrengen dat ons geschikt maakt voor de nieuwe aarde waar gerechtigheid woont.
Als wij "de hemel per halve hectare" beloven aan deze kant van de eeuwigheid, dan moeten wij ernstig herzien welk Evangelie wij verkondigen, omdat wij beloften doen die Jezus niet heeft gedaan. Een christen die geboren is in een cultuur waar wonderen de boventoon voeren, zal de verlossende aard van het lijden niet waarderen. In plaats daarvan zal hij het eerder abnormaal en irritant vinden dan behulpzaam bij de vorming van heiligheid.
Geloven in het Onmogelijke
Ik ben het met Johnson eens dat "het de Heer tot oneer brengt Zijn werk te miskennen om onze moeite om te geloven in het onmogelijke te rechtvaardigen". Als volgelingen van Christus hebben wij de natuurlijke neiging om ons te richten op wat mogelijk en haalbaar is in ons eigen kunnen, in plaats van op wat alleen haalbaar is door de kracht van de Geest. Wij moeten blijven strijden voor de wonderbaarlijke tussenkomsten van God in onze levens en ons hoeden voor elke theologie of houding die de kracht van God uitsluit van onze bediening. Tegelijkertijd durven we geen leer te formuleren die bepaalde aspecten van het Koninkrijk die getuigen van overwinning, benadrukt ten koste van andere, even belangrijke aspecten van het Koninkrijk die volharding en opoffering van ons vragen.
Wat mij des te meer verdriet doet, is dat er velen zijn die de wonderen die in Bethel worden verricht, beschouwen als een bevestiging van de leer die zij onderwijzen, alsof zij willen zeggen: "als het werkt, moet het wel juist zijn". De trieste waarheid is dat als wij een bediening van tekenen en wonderen tot doel van ons leven maken, wij onze erfenis in Christus al verspeeld hebben (Mattheüs 7:22).
Conclusie
Een juist begrip van hoe het Koninkrijk van God zal worden voltooid, vervult ons met nieuw enthousiasme voor de taak die voor ons ligt en geeft ons kracht om vol te houden. Net zoals Johannes de Doper het volk Israël voorbereidde en hen wees op de komende Christus, hebben wij de ontzagwekkende verantwoordelijkheid om de voorlopers te zijn, de eerstelingen van de terugkerende en verheerlijkte Koning van de hemel, die op het punt staat om zijn eeuwige thuis bij ons te maken! Daarom offeren wij ons leven op als levende offers.
Wij zijn de helderste lichten in een wereld die steeds donkerder wordt, totdat de nieuwe dag aanbreekt en de Zoon in al zijn glans naar beneden straalt. Wij dragen deze schat in kruiken van klei, terwijl wij voortdurend getuigen dat de kracht niet van onszelf komt, maar van Hem die ons doet herrijzen en ons redt uit elke beproeving en ellende. Dit is de apostolische levensstijl waartoe Hij ons geroepen heeft. Durft u het aan?
Ons leven vertegenwoordigt de tegenstrijdigheid van het Koninkrijk - wij zijn burgers van een Hemels Koninkrijk, maar leven in een aards Koninkrijk. We zijn wedergeboren als eeuwige, geestelijke wezens, maar toch vergaan we naar buiten toe. Wij zijn heilig gemaakt, maar strijden nog steeds met de zonde. Wij ervaren opstandingskracht maar zijn voortdurend overgeleverd aan de dood. Wij zijn producten van het Koninkrijk dat wij prediken - het Koninkrijk dat gekomen is, het Koninkrijk dat doorbreekt in het hier en nu en het Koninkrijk dat nog komt. De wonderen die ons omringen getuigen van dit andere Koninkrijk, dit Koninkrijk dat bij de opstanding van Jezus over satan heeft getriomfeerd en dat uiteindelijk bij de wederkomst van de Koning in volmaakte stijl zal overwinnen.
Referenties
[1] Deze zin verwijst naar de levensstijl van een gelovige die de grote opdracht uitvoert om "de hele wereld in te gaan en discipelen te maken".
[2] Kris Vallotton is een zeer invloedrijke onderwijspredikant in het team met Bill Johnson in Bethel Church.
[3] Vallotton, Kris (2013-04-23). How Heaven Invades Earth: Transform the World Around You (pp. 200-201). Baker Publishing Group. Kindle Edition.
[4] Dit is een samenvatting van Vallottons conclusies uit de profetische passages in Jesaja. [5] Zie Matteüs 24
[6] Vallotton, Kris (2013-04-23). How Heaven Invades Earth: Transform the World Around You (p. 208). Baker Publishing Group. Kindle Edition.
[7] Vallotton, Kris (2013-04-23). How Heaven Invades Earth: Transform the World Around You (p. 207). Baker Publishing Group. Kindle Edition.
[8] Gordon Fee. Paul, the Spirit and the People of God. 142
Luke is een leidende oudste in Joshua Generation Church, Zuid-Afrika. Hij is getrouwd met Zandile en ze hebben een dochter, Namile. Luke was zes jaar lang een gepassioneerde leraar, maar zorgt nu fulltime voor Gods kinderen. Hij schrijft ook als hij tijd heeft.
Posted in Artikelen